"Ga je gang," mompel ik, "Het kan geen kwaad."
Terwijl Klaus voor haar leest, let ik op tekenen dat ze hem zou kunnen horen, maar er is weinig meer dan een vinger die hier en daar trilt. Maar het leek haar wel rust te brengen. Haar geest was niet zo hectisch.
Voetstappen echoën in de gang als voeten naar ons toe rennen. Klaus en ik bewegen ons snel naar het voeteneind van Neah's bed, en blokkeren
















