Kiara "Bayan Black, sizi işten çıkarmak zorundayız." Gözlerimi hızla kırpıştırıyorum, patronum Bay Davis'in az önce ne dediğini anlamaya çalışıyorum. "Afedersiniz...ne?" "Bütçe kesintileri yapmak zorundayız." Yalancı. Aptal, bronzlaşmış suratında zerre kadar empati yok. "Yani listede ilk ben mi vardım yoksa-" Daha da üzüldükçe sesimi yükseltmekten kendimi alamıyorum. "Bayan Black, bir bestseller yazdığınızdan beri iki yıl geçti ve yanlış anlamayın ama romantik romanlarınız artık okuyucularınızın ilgisini çekmiyor." İnsanlar neden "yanlış anlamayın" derler ki, söyleyecekleri şey sizi deli gibi sinirlendirecekken? Yüzüm acı ve şaşkınlıkla çarpılıyor. "Yani demek istediğiniz...kitaplarım...sıkıcı mı?" Boğazını temizleyerek, ofisinin penceresinden dışarı bakıyor. "Bak Kiara, okuyucuların baharat arıyor. Ne kadar baharatlı olursa, o kadar iyi. Son taslağında tek bir açık sahne bile yok, neredeyse genç yetişkin romanı gibi," diye devam ediyor, "Üzgünüm ama kimse onu yayınlamaya istekli değil." Ve daha fazla sinirlenemeyeceğimi sanıyordum... "Eğer daha fazla baharatla yeniden yazabilirsen, seni tekrar işe alabiliriz, ama şimdilik, seni işten çıkarmak zorundayız," diyor soğukkanlılıkla. Evren, resmen beni beceriyor değil mi? Öncelikle, erkek arkadaşım kız kardeşimle beni aldatıyor. Önümüzdeki ay lanet olası arabamda uyumak zorundayım. Şimdi de işimden kovuluyorum. Ne harika bir hafta geçiriyorum (alaycılığa dikkat). "Biliyor musunuz, beni kovmanıza gerek yok çünkü ben istifa ediyorum!" diye bağırıyorum, aniden sandalyeden kalkıp başka bir bakış atmadan ofisinden fırtına gibi çıkıyorum. Eski meslektaşlarımın gözlerini üzerimde hissedebiliyorum, ama asansöre doğru ilerlerken başımı eğik tutuyorum. Arabama ulaşana kadar kendimi tutmayı başarıyorum. Yemin ederim, anaokulundaki erkek arkadaşım başka bir kıza yüzük şekerle evlenme teklif ettiğinden beri en çok ağladığım an bu. Belki altı aylık geçim masraflarım karşılanıyor. Altı ay içinde bir bestseller yazmak ve yayınlayacak başka bir ajans bulmak zorundayım. Yoksa her şeyimi kaybedeceğim. Şimdi, bir içkiye ihtiyacım var. Hem de hemen şimdi! GPS'imi kullanarak en yakın bara gidiyorum. Barmen ve diğer iki adam dışında içi neredeyse boş. Öğlen olmasına rağmen, burada kimsenin olmasına şaşırdım. İki içki içmişken kapının açıldığını duyuyorum. Biri yanıma yığılıyor, ama onu görmezden geliyorum. Burada on tane farklı bar taburesi var, neden illa benim yanıma oturmak zorundalar ki? Pekmezden daha pürüzsüz bir sesle soruyor, "Senin gibi güzel bir kız bu barda ne yapıyor?" Tiksinerek irkiliyorum. Şu anda ihtiyacım olan son şey, bir erkeğin bana yazması. "İki votka tonik daha, lütfen!" "Hesabıma yaz, ben de bir bira alayım lütfen." Barmen adamın yönüne doğru başını sallıyor. Harika, pislik kurtarıcı rolünü oynamak istiyor. İçkiler önümüzde tezgaha konarken suratımı asıyorum. "Biliyorsun, kendi içkilerimin parasını kendim ödeyebilirim," diyorum, hala göz teması kurmaktan kaçınarak. "Ödeyemeyeceğini söylemedim, ama senin kadar muhteşem birinin ödememesi gerekir." Hayatta erken öğrendim ki erkekler karşılığında bir şey almadan güzel bir şey yapmazlar. Gözlerimi deviriyorum. "Tahmin edeyim, karşılığında ne istiyorsun? Seks mi?" Lezzetli bir şekilde kıkırdıyor. "Eğer sen de hazırsan." "Ne?" diye çığlık atıyorum, yabancıya öfkeli bir bakış atarak. Gözlerim irileşiyor, çünkü önümdeki adamın görüntüsüne tamamen kapılmış durumdayım. Yakışıklı. Ölümüne seksi gibi. Güzel, mocha tonlu bir teni, keskin hatları ve nefesini kesen ela gözleri var. Uzun olduğunu ve siyah tişörtünün altında kaslarının dalgalandığını, güç ve güven yaydığını anlayabiliyorum. "Gördüğünü beğendin mi?" çarpık bir sırıtış atıyor, gamzelerini ortaya çıkarıyor. Onlar sadece onu daha karşı konulmaz yapan derin cazibe kraterleri gibi. Ondan hemen nefret ediyorum. Kimse bu kadar lezzetli görünmemeli. Kimse! "Hayır!" diye tersliyorum, kızaran yanaklarımı saklamak için hızla arkamı dönüyorum. Bu adam kendini ne sanıyor? Kimsenin bu kadar doğrudan, bu kadar kendine güvenli olduğunu görmemiştim. Bu saçma. Bu sinir bozucu. Bu...dur bir dakika, neden bacaklarımın arasında biriken bu sıcaklığı durduramıyorum? "Salı günü öğlen neden bir bardasın?" Seksi yabancıdan gözlerimi kaçırmaya devam ediyorum. "Aynı şeyi sana da sorabilirim." Mırıldanıyor. "Tahmin edeyim...küçük bir çocuk kalbini kırdı ve kendini acı hissediyorsun ve ondan sonra hayatına girmeye çalışan her erkeği itmeyi planlıyorsun?" Bir bardak daha içiyorum. "Eğer kardeşinin sevgilinle yattığını yakalarsan, sen de acı hissederdin bence." Bir an sessiz kalıyor. "Üzgünüm, bu gerçekten berbat bir durum." Samimi geliyor, ama çok geç. Zaten hassas bir noktaya dokundu.