Geçmiş yaşamından her şeyi hatırlayınca, Cameron gözlerini sıkıca kapattı. Bu sefer kontrolü geri alıp oyunu değiştirecekti. Gözlerini tekrar açtı ve üniformasındaki okul armasını süzdü. Şimdi Viremont'taki Langford Akademisi'nde son sınıf 15. sınıfta bir öğrenciydi. Dönemin ilk haftasıydı ve SAT'lara yüz günden biraz fazla bir süre kalmıştı. Bu okul elitler için inşa edilmişti. Her öğrenci ya parayla ya da güçle gelmişti - çoğu ikisiyle de. Yine de, zenginler arasında bile bir hiyerarşi vardı. Ve Cameron en altta duruyordu. Wallace ailesi bir zamanlar öne çıkmıştı, ama şimdi gözden düşmüştü. Her şeye rağmen, Cameron böyle bir okula gitmeye yetkin değildi. Sadece "nişanlısı" Amelia ve Chapman ailesinin etkisi sayesinde içeri girmişti. "O tarafa mı kaçtı? Yakalayın onu." Odadan gelen bağırışlar Cameron'ı düşüncelerinden sıyırdı. Kendine geldi ve ona doğru koşan kalabalığa baktı ve alaycı bir şekilde, 'Beni yakalayabileceklerini mi sanıyorlar?' diye düşündü. Cameron pencere pervazına tırmandı ve aşağı baktı. Burası altıncı kattı, yaklaşık on beş metre yükseklikteydi. "Git. Kır o lanet olası elini." Yasmin, hastanenin korumaları ve hemşireleri eşliğinde gelmişti. Eli zaten yerine oturtulmuştu, ama öfkesi hiç dinmemişti. "Elimi mi kıracaksınız? Gelin de deneyin o zaman." Cameron omuzunun üzerinden baktı, umursamaz ve cesurdu, hatta kaşını kaldırarak saf bir bela gibi görünen bir ifadeyle. "Yakala onu," diye kükredi Yasmin öfkeyle. Cameron alay etti, "Güle güle." Bunun üzerine başını tekrar açık havaya çevirdi ve atladı. Vücudu tam hızla düşerken, Cameron geçmiş yaşamında çatıdan itildiği anı hatırladı. Ama bu sefer, tüy gibi hafif ve şık bir şekilde yere sağlam bastı. Ayağa kalktı, yukarıdaki insanlara orta parmağını gösterdi, kibirli ve etkilenmemişti. Yasmin nutku tutulmuştu, 'O kadar yükseklikten atladı ve hayatta kaldı mı?' diye merak ediyordu. Yüzü öfkeyle buruştu ve kıpkırmızı oldu. Cameron durmadı. En az üç metre yüksekliğindeki avlu duvarını hızla tırmandı, üzerinden atladı ve akıcı, kendinden emin bir rahatlıkla gözden kayboldu. "Vay canına, bu çok seksiydi," diye haykırdı Bianca, neredeyse bayılıyordu. Cameron'ın sadece erkek kılığına girdiğini bilse bile, Bianca hala inanılmaz derecede havalı göründüğünü düşünüyordu. Bianca, 'Burası altıncı kattı. Dosdoğru aşağı atladı ve sanki hiçbir şey olmamış gibi yere indi. Bu inanılmaz derecede müthiş,' diye düşündü. "Seksi falan değil," diye tersledi Yasmin, ona sert bir bakış atarak. Bianca hemen ağzını kapattı. ***** Hastanenin en üst katındaki müdürün odasında, Elijah pencerenin yanında duruyordu, Langford Akademisi'nin koyu mavi üniformasını giymişti. Çehresi keskin ve zarifti, gözleri büyüleyici ve çarpıcıydı. Bakışlarında sakin bir kopukluk vardı, bu da onu soğuk ve mesafeli gösteriyordu. Pencereden tüm sahnenin ortaya çıkışını görmüştü. Yakışıklı yüzü çoğunlukla ifadesiz kaldı, ancak gözleri hafifçe kaydı. "Bay Moore, gidip ne olduğunu öğreneceğim," dedi sekreter aceleyle. "Gerek yok," diye yanıtladı Elijah, elini sallayarak masadaki ders kitabını aldı. "Sadece babama derse gittiğimi söyle." "Evet, Bay Moore. Müdüre bildirdiğimden emin olacağım," diye yanıtladı sekreter başını sallayarak. ***** Langford Akademisi'nde birkaç kız kendi aralarında fısıldaşıyordu. Onlardan biri, "Hey, o adam gerçekten çok tatlı. Onu daha önce gördüğümü sanmıyorum. Burada okuduğunu düşünüyor musun?" dedi. Bir diğeri araya girdi, "Kahretsin, çok yakışıklı. Cebinde bir eliyle duruşuna bakın. Çok havalı. Transfer öğrenci mi?" Üçüncü bir kız, "Gidip onu inceleyelim," dedi. Cameron, Akademik Ofis binasının altında duruyordu. Başını hafifçe yana eğdi, okulun üzerindeki parlak gökyüzüne bakıyordu, hafif esinti muhteşem yüzüne nazikçe değiyordu. Bin yıldan fazla zaman geçmişti ve şimdi geri dönmüştü. Kız grubu birbirini çekiştirdi ve sonunda ona kadar geldiler. "Aman Tanrım. O Cameron Wallace değil mi? Okulumuzun kraliçesi Amelia Chapman ile çocukluk nişanlılığı olan?" "Bekle, Cameron ne zaman bu kadar yakışıklı oldu?" "Evet, o." "Onda bir şeyler farklı. Ama ne?"