*TESSA* Arkamı dönmedim, koşmayı da bırakmadım… Eğer arkamdaysa… Onunla kesinlikle baş edemeyeceğimi biliyorum… Yine de, yakalamasını istemedim. Arkamı dönmeye cesaret ettiğimde, peşimden koşmadığını fark ettim. Yavaşladım ve otelden hızlı adımlarla çıkmaya başladım… Sakinleşmeye çalışarak göğsümü ovdum. Sorun yok. Her şey yolunda. Sarhoş olup tek gecelik bir ilişkiye karışarak hata yaptım… Dünyanın sonu değil. Ve en rahatlatıcı kısım, onu bir daha kesinlikle görmeyecek olmamdı. Eve vardığımda… Kendime hızlıca bir kahvaltı hazırladım ve çalıştığım şirkete doğru yola koyuldum. Binanın girişine geldiğimde cep telefonum çaldı. Annemi görünce gülümsedim. Yavaşça açtım. "Merhaba anne." "Ah, canım. Umarım bu akşam amcan Wilson'ın 60. doğum günü olduğunu unutmadın. Cromwell Otel'de bir ziyafet veriyor. Orada olacaksın, değil mi?" "Hayır, anne. Gitmek istemiyorum." O ziyafete gidersem, kesinlikle babamla ve üvey annemle karşılaşacaktım ve bu akşam onlara katlanmak için hiç havamda değildim. "Hadi ama, Tessa. Amcan Wilson ve eşi bize karşı çok nazik davrandılar. Yapabileceğin en az şey davetine icabet etmek." Annem ikna etti. İç çektim. On yaşındayken babam annemi aldattı ve onu neredeyse terk etti. Amcam Wilson olmasaydı, hayatım dayanılmaz olurdu. "Peki. Gideceğim." "Ve babanla kavga etmemeye çalış." Diye uyardı. "Eğer bana sorun çıkarmazsa… Ben de çıkarmam." Ve sonra telefonu kapattım. Yıllar önce annem yere diz çökmüş ve babamdan boşanma davası açmamasını yalvarmıştı. Ona ilişkisini, sadakatsizliğini affedeceğini söylemişti ama o annemi bir kenara atmıştı. Sadece annemden boşanmakla kalmadı, aynı zamanda her şeyini de elinden aldı. Ondan sonra hayatımız üçümüz için çok zor oldu. Babamı bizi böyle incittiği için asla affedemiyorum. Tam zamanında şirkete girdim ve masama oturdum. İş arkadaşım Audrey Brosnan yanıma geldi. "Bugün farklı görünüyorsun, Tess?" Kaşlarımı çattım. "Farklı mı? Nasıl?" "Marcus senden ayrıldığından beri somurtuyordun ama bugün… hiç üzgün görünmüyorsun." Audrey ile oldukça yakınız. İç geçirdim. "Belki de çılgın bir gece geçirdiğim içindir. Yaralı kalbimi avutmak için bir hayat kadınını teselli etmek için iki yüz dolar harcadığıma inanamayacaksın." Dedim gülerek. "Öyle mi dersin." Diye kıkırdadı. Aslında şaka yaptığımı sanıyor. Sık sık her türlü şakayı yaparız, bu yüzden şaşırmadım. Aslında erkeklerle uğraşırken zengin deneyime sahip olduğumuzu düşünen birkaç kişi oldu, oysa… cehennem kadar tutucuyuz. Bu yüzden dün gece olanlara hala çok öfkeliyim. Bu hiç benlik bir şey değildi. "Yeni patron bugün göreve başlıyor." Diye duyurdu. Omuz silktim. "Duyduğuma göre Hudson Group'un varisiymiş. Babası hükümetin üst düzey bir yetkilisiymiş ve annesi şirketin merkezinde başkanmış. Şu anda… şirketteki çoğu kadın onunla tanışmak için can atıyor… Eminim çok yakışıklıdır." Gözlerimi devirdim. Umarım o kaba ve gösterişli varislerden biri değildir. Patronum olarak bir pislikle çalışmaya dayanamam. Üstüm Ethan Bascon geldi. "Şimdi konferans salonunda toplantımız var!" Diye duyurdu ve uzaklaşmaya başladı. Hızlıca defterimi ve kalemimi aldım ve onu takip ettim. Konferans salonuna girdiğimde herkesin zaten oturduğunu gördüm, bu yüzden sessizce bir köşeye oturdum. Aklım sabahın erken saatlerine kaydı… çok yakışıklıydı. Yatağa 200 doları koyduğumda yüzündeki sinirli ifadeyi düşündüm. Elimi ağzıma götürdüm ve güldüm. Belki çok ileri gitmiştim… Ama sonra bana verdiği tiksinti bakışına dayanamadım ve daha da önemlisi, beni bir hayat kadını olarak gönderecekti. Bu çok aşağılayıcı olurdu. Bir alkış sesi beni ürküttü ve daldığım hayallerden sıyrıldım. Lacivert takım elbiseli bir adam konferans salonuna girdi. Yüzü retinama işlendiğinde ağzım açık kaldı. Neden… neden o burada? Gözlerimde bir sorun var… gözlerimde kesinlikle bir sorun var. Gözlerimi başparmaklarımla ovdum… Kapattım ve tekrar açtım ama hala oydu. Tek gecelik ilişki yaşadığım adam! 200 dolar ödediğim adam! Aman Tanrım! Bu sefer nereye kaçacağım?