*TESSA* Saat 19:00'da Cromwell Oteli'ne vardım. Taksiden inerken, salona girip çıkan insanları şık bir şekilde görünce derin bir nefes aldım. Elimde hediyemle ben de içeri girdim. Parti organizatörü iyi iş çıkarmıştı… her yer güzelce dekore edilmişti. Wilson amcayı görünce gülümsedim. "Tessa." diye seslendi neşeyle. "Wilson Amca… doğum günün kutlu olsun." diye mırıldandım ve ona sarıldım. "Gelebildiğine çok sevindim." dedi. Birbirimizden ayrıldık ve ona hediyesini verdim. "Ah… çok düşüncelisin canım." Gülümsedim ve anneme, kız kardeşime ve Wilson Amca'nın eşi Eleanor'a merhaba demeye gittim. Babamın henüz gelmediğini fark ederek… ayrılmam için bir işaret olarak algıladım. Onu ve eşini görmek beni sinirlendiriyor… bana geçmişi hatırlatıyor ve onlardan kaçınmak için elimden geleni yapıyorum. "Anne, gitmem gerek… halletmem gereken birkaç şey var…" dedim yavaşça ayağa kalkarken. "Olmaz genç hanım… yemeğine neredeyse hiç dokunmadın bile." dedi Eleanor, beni şakacı bir şekilde iterek tekrar oturttu. "Ama…" "Hadi ama… daha yeni geldin ve önemli bir misafirimiz gelecek." "Kim o?" diye sordum merakla. "Wilson'ın arkadaşının oğlu. Ve yeni patronun olduğunu duydum… adı neydi yine? Ah… Declan." "Ne?!" diye bağırdım masadaki herkesi şaşırtarak. Yine Declan! Neden her yerde o var?! Tek gecelik ilişki yaşayan ilk insan ben miyim? Neden varlığıyla işkence görüyorum?! Ugh! Şey, amcamın durumu iyiydi diyebiliriz ama Declan seviyesinde zengin değildi. Ahh. Onlar neden onun gibi birini tanıyor? Ne yapacağımı düşünmeden, babamın ailesiyle birlikte salona girdiğini gördüm. Eyvah. Gitmeliyim… Gerçekten gitmeliyim. Bir garsonun onları oturduğum yere doğru yönlendirdiğini gördüm. Gerildim ve Eleanor'a fısıldadım. "Neden başka bir yerde oturamıyorlar?" "Burası VIP masası, Bella." diye hatırlattı. Hepsi yerlerine otururken ne kadar rahatsız olduğumu göstermemeye çalıştım. Annemle babamın evliliğini mahveden kadın Cassie Mendez'e baktım. Yanında kızı Anna Mendez vardı… Tanrı vergisi gibiydi…. vücudundaki her şey çok mükemmel görünüyordu… ama tabii ki, çok sayıda estetik ameliyat geçirdiğini duydum. Yani bana göre sahteydi. Her zamanki gibi ağır makyaj yapmıştı. Acaba onu hiç makyajsız gören oldu mu merak ediyorum. Umursamaz görünen Declan'a baktım. Babam da varlığımı fark etmedi. Bu yüzden önümdeki yemeğe odaklanmayı seçtim. Yemek yerken konuşmaya başladılar. "Ah, Anna… bu Declan Hudson. Benim yakın bir arkadaşımın oğlu. Daha yeni CEO oldu ve eminim gelecekte bizimle çok iş yapacak. Tanışmalısın." Babamın sesi havada yankılandı. Küçük bir güvenlik ajansı işletiyor. "Tanıştığıma memnun oldum. Benim adım Anna Mendez. Umarım birbirimizi daha yakından tanırız." dedi tatlı bir şekilde. "Ben de memnun oldum." diye cevapladı kibarca. "Birbirimizle resmi olmak zorunda değiliz, değil mi?" diye sordu Anna. Gözlerimi devirdim. Ondan hoşlandığını şimdiden anlayabiliyordum. Yukarı baktığımda Declan'ın onu görmezden gelip yemeğini yemeye başladığını gördüm. "Declan, numaranı alsam nasıl olur? Biliyorsun, gelecekte konuşmamız gereken bazı işler olabilir." "Benimle görüşmek istediğiniz bir şey varsa sekreterimle iletişime geçebilirsiniz." diye tersledi Declan. Buna rağmen pes etmedi ve onu rahatsız etmeye devam etti. İzlemesi komikti. "Tessa, orada oturup beni görmezden gelmeye devam mı edeceksin? Çok kabasın." dedi Cassie bana. Alay ettim. Kaba mı? Sadece bu geceyi atlatmak için elimden geleni yapıyorum. Neden beni kasıtlı olarak üzmek zorunda? "Öyleyse?" "Öyleyse? Genç hanım, terbiyeden yoksunsun." Küçümseyerek baktım. "Kim konuşuyor bak." "Patrick, kızının bana kötü davranmasını ciddi ciddi oturup izliyor musun?!" Babam anında öfkelendi. "Tessa, şimdi ondan özür dile!" Kıkırdadım. Özür dilemek, hadi oradan!