"Scarlett, benim Revista şampuanımı sen mi açtın?" Henüz açılmış şampuan şişesini havaya kaldırıp, saçlarını kurutmakla meşgul olan Scarlett Newman'ın burnunun dibine soktum. Durdu ve masum bir yüzle bana baktı. "Saçları onarmak için olduğunu gördüm," dedi omuzlarını hafifçe silkerek. "Saçlarım çok yıpranmış, denemek istedim. Sorun ne?" Derin bir nefes aldım, sinirimi bastırdım ve şampuanı dolaba geri koymak için döndüm. Scarlett, üniversitenin ilk günü sınıfa kendini fakir, taşralı bir kız olarak tanıtmıştı. Danışmanımız bize nazikçe ona yardım etmemizi ve daha anlayışlı olmamızı rica etmişti, bu yüzden ona yardım etmek günlük rutinimiz haline gelmişti. Ama o, sıradan şeylerle asla tatmin olmuyor gibiydi. Hayır, her zaman lüks, pahalı eşyaları istiyordu ve sürekli onları ödünç almak için soruyordu. Şişeyi geri koydum, döndüm ve ona baktım, yavaşça, kelime kelime konuşarak. "Sana daha önce söyledim, o Rejoice şişelerini kullanabilirsin. Bu bir arkadaşımdan hediye—açmayı bile planlamamıştım..." "Joyce, onu kıracağımdan mı korkuyorsun...?" Scarlett gözlerini indirdi, sesi kısık ve boğuktu. "Biliyorum, ben sadece fakir bir taşra kızıyım. Hiç güzel bir şey kullanmadım, bu yüzden endişelenirsen anlarım..." "Hayır, ben—" "Ugh, sadece Revista şampuanı. Bu kadar büyütülecek ne var?" Lily Becker'ın sesi benimkini kesti, sözleri küçümseyiciydi. "Scarlett, al benimkini kullan—siyah şişedekini." Üst ranzada yatan Lily, perde arkasından küçümseyici bir bakışla kafasını uzatarak, açıklama girişimimi böldü. Scarlett ona minnettarca gülümsedi, sonra bana küçük bir alayla baktı ve saçlarını kurutmaya geri döndü. Lily, yurdumuzdaki en varlıklı kişiydi ve Scarlett'in amansız talepleri söz konusu olduğunda, her zaman cömertçe onları yerine getirmeye istekliydi, bana ve Jasmine'e cimri olduğumuz için alaycı bir şekilde bakıyor, bize hiç yardımcı olmamakla suçluyordu. Lily gibi biri için, geçmişiyle, Scarlett'e yardım etmek bir şey değildi, ama Jasmine ve benim için durum farklıydı. Ailelerimiz zaten zor durumdaydı ve Scarlett'in kibrini beslemek için daha da fazla vermemiz isteniyormuş gibi hissediyorduk. Bir keresinde ona yepyeni bir tonik şişesi vermiştim, sadece toniğin tüm vücuda sürülmek için olduğunu düşündüğünü iddia ederek yarı kullanılmış olarak geri getirmişti. Ya 20 ml'lik göz kremi? Yarısını kullanmış, gözlerinin etrafına kalın bir maske gibi sürmüş, bana yukarı doğru bakarak, "İnternetteki blogger'lar hep böyle yapıyor," demişti. Zamanla, Jasmine ve ben ona iyi eşyalarımızı ödünç vermekten yorulduk. Yardım etmek bir şey, ama başkasının kibri için ne kadar fedakarlık yapabileceğinizin bir sınırı var. Scarlett artık bizden günlük ihtiyaçlar istemiyordu. Bunun yerine, dikkatini elektronik eşyalarımıza çevirdi. "Joyce, bu en son çıkan iPad mi? Deneyebilir miyim? Sadece reklamlarda gördüm." Elektronik eşyalar biraz daha kullanıldığında bir şey kaybetmezler—biraz pil tüketebilirler, ama hepsi bu. Ve son zamanlarda bazı ödevlerin araştırma gerektirmesiyle, Scarlett'in telefonundan başka bir şeyi yoktu. Yani, neden olmasın diye düşündüm? Tableti ona uzattım, şifresini de verirken. "Hey, bu herkesin konuştuğu popüler oyun değil mi? Oynamayı deneyebilir miyim?"