Maks'ın Bakış Açısı Sara'nın kapısından ayrılamadım. Ayaklarım yere yapışmış gibiydi, taş gibi ağır. Oda o kadar sessizdi ki, duvarındaki eski saatin tik taklarını duyabiliyordum. Sara orada dikilmiş, kendine sıkıca sarılmış, beni sanki gözlerini kırpsa kaybolacakmışım gibi izliyordu. Bir şeyler söylemeliydim. Sessizlik dayanılmazdı. "Sara." Sesim boğuk çıktı, sanki günlerdir kullanmamışım gibi. B