Kapının tokmağına hafifçe vurulduktan sonra koğuşun kapısı açıldı, iki adam genç efendilerinin hâlâ uyuduğunu görmek için içeri girdi. Endişeli bakışlar alışverişinde bulundular, sabahın onu geçmişti ve o hâlâ uyanmamıştı... Göz kapakları biraz kıpırdadıktan sonra aralandı ve derin gri gözleri ortaya çıktı... "Patron uyandınız!" Korumalardan biri rahatlamayla bağırdı... Kalın kaşları çatıldı ve eli acıyla başının arkasına gitti, önceki gece ne olduğunu hatırlamaya çalıştı ama karşılığında baş ağrısı aldı... "Ne oldu?" dedi, bu daha çok bir inilti gibiydi. "Dün gece partide uyuşturuldunuz patron ve sizi buraya getirmekten başka çaremiz yoktu." Bakışları yatakta yanındaki küçük kan lekesine takıldı, dün geceden hatıralar aniden zihninde tekrar canlanmaya başladı... Gözlerini kısa bir an için kapattıktan sonra iç çekti "Nerede o?" "Patron o gitti." "Onu bulun!" Emretti ve yataktan indi... *** Bu arada geniş bir oturma odasında orta yaşlı bir adam ve kadın, şık deri minderlerden birinde oturmuş dergi karıştırıyordu... "Vay canına... bu elbise çok güzel" diye bağırdı Anita Sterling, kocasının gömleğini çekiştirerek... Aldrin Sterling esnedi ve sayfayı bir sonraki öğeye çevirdi ancak dergi, yaklaşık on sekiz yaşındaki genç bir kız tarafından ellerinden kapıldı... "Alexa!" Alexa onlara gözlerini devirdi, dergiyi karşı mindere fırlattı ve onlara dönerek ters bir bakış attı... "Doğru! Benim! Kıymetli küçük oğlunuz bütün gece eve gelmedi... Bu konuda ne yapacaksınız? Hah?!" İkisi kısa bir bakış alışverişinde bulundu, bu nasıl mümkündü? Damien dışarıda uyuyan biri değildi... Ve tam zamanında sert bir ayak sesi duyuldu ve genç bir delikanlı deri ceketini omzuna atmış bir şekilde içeri girdi... "Partiden şimdi mi dönüyorsun? Biz şey sandık ki..." "Odamda olacağım ve kimsenin beni rahatsız etmesini istemiyorum." Diye mırıldandı ve sorularını havada asılı bıraktı. *** Bir hafta sonra... Bianca, bir hafta önce yaşadığı kötü durumu anlatan Olivia'ya gözlerini kısarak baktı. "Şaka yapıyorsun değil mi?" Olivia iç çekti ve Bianca'nın pembe prenses yatağından kalktı ve sırt çantasını aldı... Beyaz bir kağıt çıkardı ve bir süre tereddüt ettikten sonra kabul eden arkadaşına uzattı... Bianca kağıdı inceledi ve kağıdın içeriğini okuduğunda göz bebekleri yuvalarından fırlayacaktı neredeyse. "Söyle bana bu doğru değil Olivia." Olivia bakışlarını Bianca'nın yoğun bakışlarından kaçırdı, kendinden çok utanıyordu. "Doğru Bianca." Bianca aceleyle ayağa fırladı, az önce aldığı yeni bilgiyi sindiremiyordu... "Nasıl hamile kalabilirsin ki sen daha... biliyorsun işte?" Olivia kağıdı Bianca'dan kaptı ve sırt çantasına koymadan önce katladı... "Sana hastanede ne olduğunu anlatmıştım, bununla dalga geçeceğimi mi sanıyorsun? Annem bir yabancıdan hamile olduğumu öğrenirse beni kelimenin tam anlamıyla öldürecek diye ödüm kopuyor." Dürüst olmak gerekirse babasının zamansız ölümünden sonra etrafında dönüp duran küçük dramalardan bıkmıştı. O korkunç günü hatırlarken kehribar rengi gözleri yaşlarla doldu, o aynı günde kendisine çok değerli iki şeyi kaybetmişti... "Çok korkuyorum Bianca, ne yapacağım? Kim olduğunu bilmiyorum, onun hakkında bilgi almak için hastaneye geri döndüm ama ondan tek bir iz bile yoktu." Bianca, Olivia'yı kucakladı, bu çok kötüydü Olivia henüz on sekiz yaşındaydı ve birkaç ay sonra on dokuz olacaktı... Peki ya eğitimi? Bianca, Olivia'nın sarı saçlarına bir öpücük kondurdu... "Bir arkadaşım var Olivia... Yarın gel seni bir yere götüreceğim." Olivia burnunu çekti ve onaylarcasına başını salladı, annesinin adını rezil olmaktan kurtarmak için her şeyi yapmaya hazırdı... *** Ertesi gün kararlaştırıldığı gibi iki arkadaş buluştu ve yola koyuldu, bu hafta sonu şehir dışında takılmalarına izin vermeleri için annelerini ikna etmek büyük zorluk olmuştu... Bianca, Olivia'nın avucunu sıktı, arkadaşının ne kadar gergin olduğunu fark etmişti ve elinden gelen her şeyle onu desteklemeye hazırdı... Neden burada olduğunu artık bilen Olivia, sertçe yutkundu, kürtaj yaptırmaya çalışırken hayatını kaybeden kızların birçok hikayesini duymuştu... "Sıradaki!" Bir hanımefendinin sinirli sesi duyuldu ve Olivia'yı düşüncelerinden sıyırdı... "Sıra sende Olivia... Bana güvenebilirsin, yapabilirsin." Olivia başını salladı ve salaş görünümlü odaya girdi, etrafa saçılmış zavallı aletlere göz gezdirdi... Bunun burada yürütülen yasa dışı bir operasyon olduğunu hemen anladı... "Masaya çık ve bacaklarını iyice aç!" Toplu hanımefendi ona bağırdı... Ellerine mavi eldivenler geçirmiş ve uzun, ince bir metal almıştı... Bakışları hâlâ etrafına bakarak dikilen Olivia'ya takıldı... "Hey hanım kızım! Üzerine çıkacak mısın, çıkmayacak mısın?! Yapacak bir sürü işim var!" Olivia düşüncelerinden sıyrıldı, gergin bir şekilde tırmandı ve soğuk metal masaya uzandı... "Bacaklarını iyice aç!" Hanımefendi ona bir kez daha bağırdı. "Afedersiniz?" Olivia birdenbire ağzından kaçırdı ve bu da hanımefendinin dudaklarında memnun bir gülümseme belirmesine neden oldu... "Oh! Tecrübesiz anlaşılan, bir tadına bakmaya karar verdin ve bak seni nerelere getirdi! Eminim küçük erkek arkadaşın senden bacaklarını onun için açmanı birden fazla kez istememiştir... Şimdi uslu bir kız ol ve öyle yap!" Olivia gözlerini kapadı ve hanımefendinin ona söylediği gibi yaptı... "Aferin kız!" "Bu acıtacak mı?" Olivia gergin bir şekilde sordu, bu ilk defa böyle bir adım atıyordu ve çok korkuyordu ve endişeliydi... "Şaka mı yapıyorsun?" Hanımefendi alay etti ve Olivia'nın şaşkınlığına üzerine Olivia doğruldu ve masadan aşağı indi... "Üzgünüm hanımefendi ama artık bunu yapmıyorum" diye bağırdı ve arkasında küfreden hanımefendiyi bırakarak odadan dışarı koştu... Kapının önünde sabırla arkadaşının çıkmasını bekleyen Bianca, Olivia aniden yanından koşarak geçince irkildi... "Olivia!" "Ne korkak! Sıradaki!" Bianca ayağa kalktı ve arkadaşını aramak için eski binadan dışarı koştu, Olivia'yı caddede aceleyle yürürken gördü... "Olivia!" Olivia olduğu yerde durdu ve Bianca'nın kendisine yetişmesini sabırla bekledi... "Ne oldu Olivia? Aceleyle ayrıldın, ondan kurtuldun mu?" Olivia gözlerini kısarak Bianca'ya baktı "Sen az önce bu çocuğa o diye mi hitap ettin?" Bianca gözlerini devirdi Olivia'nın saflığına, bunu yapmaktan başka çare kalmamıştı... "Babasını tanımıyorsun ve anne olmak için hala çok gençsin, okul ne olacak? Daha önünde uzun bir yol var... Hadi geri dönelim" dedi Bianca yumuşak bir şekilde ve Olivia'nın ellerini tuttu... "Bunu yapmak istemiyorum Bianca... Çok korkuyorum... Bunu riske atamam." Düz karnına dokundu, içinde canlı bir şeyin büyüdüğüne inanamıyordu, hala kendisine gerçek dışı geliyordu... "Belki de kötü kaderimdir." Bianca iç çekti ve Olivia'nın omzuna bir elini koydu... "Peki! Sadece ne yaparsan yap... Her zaman arkandayım" diye bil. "Benim için her zaman burada olduğun için teşekkürler." *** Olivia arkasından kapıyı kapattı, tuhaf bir şekilde sessiz odaya girdi ve annesini kendisine dik dik bakarken görünce irkildi... Bakışları annesinin yanındaki sandalyede duran açık pembe sırt çantasına ve annesinin elinde sallanan beyaz bir kağıda takıldı... "Anne sen..." "Hamilesin Olivia... Başka ne söyleyeceksin?" Olivia gergin bir şekilde yutkundu, krem rengi elbisesinin eteğiyle oynadı, gözlerinin köşesinde yaşlar birikti, annesinin gözlerinden de yaşlar geldiğini görebiliyordu. "Baban bizi bırakıp gideli daha bir hafta oldu ve sen çok değiştin! Ne yaptığının farkında mısın?!" Olivia'nın ağlaması şiddetlendi, başarısız olmuştu, kötü bir kızdı ama bir hafta önce garip adamla yaşadığı kötü durumu anlattığında onu kim duyacak ve ona kim inanacaktı ki... "Üzgünüm anne... Bir hata yaptım." Sandy ayağa kalktı ve beyaz kağıdı avucunun içinde buruşturdu... "Bir hata ha? Yukarı odana çık ve eşyalarını indir aşağı, teyzenle kalmak için şehirden ayrılıyorsun ve bu kesin!" Olivia'nın kaşları çatıldı, annesi onu dışarı mı atıyordu? Annesi ona bunu söyleyebiliyorsa dünyanın geri kalanı neler söylerdi o zaman?