Söylediği her kelime, taze ve kanayan yaralarına basılan tuz gibiydi. Kemiklerini delen acı, tüm vücudunu uyuşturmuştu. "Hehe..." Madeline acınası bir şekilde güldü. Görünüşe göre, o kadar acımasızdı ki, o çocuğun varlığını bile silmişti. Görünüşe göre, kendi çocuğunun kemiklerini bile o şeytan kadının hatırına toza çevirebiliyordu! Madeline kalbinin öldüğünü düşündü. Artık acı hissedemeyeceği