Zeke was een van Trevors persoonlijke secretaresses. Toen hij Celeste's ontslagbrief zag, was hij enorm verrast. Hij was een van de weinigen in het bedrijf die op de hoogte was van de relatie tussen Celeste en Trevor. Iedereen die Trevor kende, wist dat hij niet van Celeste hield. Hij was dan ook koud tegen haar geweest en ging zelden naar huis na hun huwelijk. Om dichter bij Trevor te komen en hem voor zich te winnen, had Celeste ervoor gekozen om bij Fleming Group te werken. Haar aanvankelijke doel was om zijn persoonlijke secretaresse te worden, maar Trevor weigerde categorisch. Zelfs toen Arnold tussenbeide kwam, kon hij Trevor niet overtuigen om akkoord te gaan. Uiteindelijk moest Celeste genoegen nemen met een positie in het secretariaatsteam en werd ze een van Trevors vele gewone secretaresses. Aanvankelijk had Zeke zich zorgen gemaakt dat Celeste's aanwezigheid in het secretariaatsteam chaos zou veroorzaken. Maar tot zijn verbazing bezorgde ze hen geen problemen. Hoewel Celeste haar positie gebruikte om dichter bij Trevor te komen, was ze zich bewust van haar timing en overschreed ze nooit haar grenzen. Integendeel, ze werkte ijverig en presteerde uitzonderlijk goed, in de hoop Trevors respect te winnen. Of het nu tijdens haar zwangerschap, bevalling of op enig ander moment was, ze hield zich strikt aan het bedrijfsbeleid en zocht nooit speciale behandeling. In de loop der jaren klom Celeste op tot hoofd van het secretariaatsteam. Zeke had haar gevoelens voor Trevor al die tijd vanaf de zijlijn geobserveerd. Eerlijk gezegd had hij zich nooit voorgesteld dat ze ooit zou opstappen. Hij was sceptisch over haar bereidheid om haar positie op te geven. Er moest iets gebeurd zijn tussen Celeste en Trevor waardoor ze nu ontslag nam. Zeke begreep dat dit iets was waar hij geen weet van had - het moest iets belangrijks genoeg zijn voor Trevor om haar te hebben bevolen ontslag te nemen. Hoewel hij het jammer vond, bewaarde Zeke een professionele toon. "Ik bevestig dat ik je ontslagbrief heb ontvangen. Ik zal zo snel mogelijk regelen dat iemand je taken overneemt." "Oké." Celeste knikte en keerde terug naar haar werkplek. Na een tijdje te hebben gewerkt, begon Zeke een online vergadering met Trevor om te rapporteren over bedrijfszaken. Toen het gesprek ten einde liep, herinnerde hij zich plotseling Celeste's ontslag. "Oh, meneer Fleming, er is nog één ding—" Hoewel Zeke tegen Celeste had gezegd dat hij snel iemand zou regelen om haar positie over te nemen, wilde hij eerst Trevors gedachten over de kwestie peilen. Als Trevor Celeste onmiddellijk weg wilde hebben, zou hij de regelingen meteen treffen. Maar toen de woorden zijn mond verlieten, herinnerde hij zich dat toen Celeste voor het eerst bij het bedrijf kwam, Trevor uitdrukkelijk had verklaard dat alle zaken met betrekking tot haar dienstverband volgens de bedrijfsregels moesten worden afgehandeld. Hij maakte duidelijk dat het niet nodig was om iets aan hem te rapporteren, aangezien hij zich niet met haar zou bemoeien. En inderdaad, in de loop der jaren had Trevor nooit actief geïnformeerd naar Celeste's werk bij het bedrijf. Zelfs wanneer hij haar op het werk tegenkwam, behandelde hij haar alsof ze een volslagen vreemde was. Toen Celeste een paar jaar geleden gepromoveerd zou worden, had het team geaarzeld. Iedereen was zich bewust van Trevors afkeer van haar. Ze hadden het destijds zelfs met hem besproken om zijn mening te peilen. Trevor had geërgerd gefronst en herhaalde dat hij zich er niet mee zou bemoeien en dat ze het volgens het bedrijfsbeleid moesten afhandelen. Hij had benadrukt dat ze Celeste's zaken niet meer met hem moesten bespreken. Toen Trevor Zeke's aarzeling zag, fronste hij. "Wat is er?" Zeke schrok uit zijn gedachten en antwoordde snel: "Oh, het is niets." Aangezien Trevor al op de hoogte was van Celeste's ontslag, maar het niet ter sprake had gebracht, was het duidelijk dat deze kwestie niet belangrijk voor hem was. Dus besloot Zeke om zoals gewoonlijk verder te gaan en de zaak volgens de bedrijfsregels af te handelen. Nadat dat was opgelost, beëindigde Trevor het gesprek. … "Waar denk je aan?" 's Middags klopte een collega Celeste op haar schouder. Celeste kwam weer bij zinnen en glimlachte, terwijl ze haar hoofd schudde. "Niets." "Moet je je dochter vandaag niet bellen?" "Nee, vandaag niet." Normaal gesproken belde ze Jordyn twee keer per dag - een keer om 1:00 uur 's nachts en een keer rond 12:00 uur 's middags. Haar collega's op het werk waren op de hoogte van deze gewoonte. Wat ze niet wisten, was dat haar dochter het kind was dat ze had met de CEO van het bedrijf. Na het werk ging Celeste naar de supermarkt. Ze kocht wat boodschappen en een paar potplanten voordat ze naar huis ging. Na het avondeten zocht ze online naar informatie over de komende technologiebeurs. Daarna belde ze. "Reserveer alsjeblieft een kaartje voor de techbeurs van volgende maand voor me." "Weet je het zeker?" antwoordde de persoon aan de andere kant koel. "De laatste twee keer dat je me vroeg om kaartjes te reserveren, kwam je niet opdagen. Weet je hoeveel mensen er hun hele leven van dromen om een van die kaartjes te bemachtigen? Je hebt ze gedachteloos verspild." De jaarlijkse techbeurs was een belangrijk evenement in de industrie en kaartjes waren niet gemakkelijk te verkrijgen. Hun bedrijf had een beperkt aantal plaatsen en veel IT-elites die voor hen werkten, streden gretig om de kans om het evenement bij te wonen. "Als ik deze keer niet op de beurs verschijn, zal ik je nooit meer vragen om een kaartje voor me te reserveren," beloofde Celeste. Er was stilte aan de andere kant voordat de lijn werd verbroken. Celeste wist dat hij had ingestemd. De mondhoeken krulden omhoog in een glimlach. Wat ze niet had gezegd, was dat ze naar het bedrijf wilde terugkeren. Hoewel ze een van de partners was van haar techbedrijf, was ze in de beginjaren teruggetreden om zich te concentreren op huwelijk en gezin. Haar beslissing had hun ontwikkelingsplannen verstoord en hen veel kansen gekost. Haar collega's waren zowel boos als gefrustreerd op haar geweest. In de loop der jaren hadden ze zelden contact gehad. Hoewel Celeste graag wilde terugkeren, wist ze dat ze al te lang uit de branche was. Als ze onvoorbereid terug zou gaan, was ze bang dat ze het huidige tempo van het bedrijf niet zou kunnen bijhouden. Dus was ze van plan om wat tijd te besteden aan het vertrouwd raken met de nieuwste ontwikkelingen in de industrie voordat ze een concrete beslissing zou nemen. De volgende dagen concentreerde Celeste zich tijdens kantooruren op haar werk en besteedde ze haar avonden aan haar eigen zaken. Ze nam geen contact op met Jordyn of Trevor, en zij namen ook geen contact met haar op. Celeste was niet verrast. Al meer dan een half jaar was haar communicatie met hen eenzijdig geweest. Ze hadden alleen passief gereageerd op haar inspanningen. … Ondertussen had Jordyn in Andostan de gewoonte ontwikkeld om Wynn elke ochtend als eerste te bellen. Die dag belde ze Wynn zoals gewoonlijk direct na het wakker worden. Het gesprek duurde echter niet lang voordat ze in tranen uitbarstte. Wynn had haar slecht nieuws verteld. "Ik ga binnenkort terug naar het land." Verslagen beëindigde Jordyn het gesprek en belde onmiddellijk Trevor. "Papa, wist je dit?" In zijn kantoor bladerde Trevor door wat documenten. "Ja." "Wanneer kwam je erachter?" "Het is al een tijdje geleden." "Papa, je bent zo gemeen..." Jordyn omhelsde haar roze knuffelvarken en huilde luid. "Ik wil niet dat Wynn weggaat. Als ze er niet is, wil ik hier niet meer naar school. Ik wil ook terug!" Trevors toon bleef gelijkmatig. "Het wordt al geregeld." Jordyn begreep het niet. "W-Wat bedoel je?" "We gaan volgende week terug."