Allison P.O.V. "Hou op met naar hem te staren," zei mijn beste vriendin Teresa, terwijl ze haar hoofd schudde. Ik wendde mijn blik af van Ethan Iversen, die met zijn vrienden aan de vaste tafel in de rechterhoek stond te praten. Mijn ogen waren altijd op hem gericht, zonder dat hij het ooit zag. Hij was de aanstaande Alpha van onze Moonlight Crown Pack en ik was slechts een gewone Omega. Ik zat met Teresa in de kantine van onze school. Het was pauze, dus we waren hier naartoe gekomen om te kletsen. Ik zuchtte en draaide mijn hoofd naar Teresa. "Ik was gewoon-" "Ja ja, je keek gewoon rond en je ogen vielen plotseling op hem," zei ze en ze grinnikte. Ik glimlachte en keek weg. Teresa was mijn beste vriendin. Ze wist alles van me. "Jij bent de dochter van de Beta van deze roedel. Hij kan je niet afwijzen," liet ze vallen. Ik schudde mijn hoofd. "Nee, ik wil dat hij naar me kijkt als een gewoon meisje, niet als de dochter van zijn vaders Beta." "Je bent mooi. Hij zal zeker van je gaan houden. Anders breek ik zijn nek-" "Ssshhh. Hij zal je horen," Ik drukte mijn hand op haar mond om haar te stoppen. Het was tijd voor onze volgende les om te beginnen. We liepen naar het klaslokaal. Het was een les Brand Promotion. Het beste eraan was dat het een van de weinige lessen was waar ouderejaars en jongerejaars samen konden zitten. Ik stond buiten te wachten met Teresa toen ik Ethan deze kant op zag komen. Ik hapte naar adem en wachtte tot we samen naar binnen konden gaan, niet wetende of we wel samen konden zitten. Ik stond klaar om het klaslokaal binnen te gaan toen ik een duw van mijn rechterkant voelde en tegen Ethan opbotste. Hij greep mijn middel vast en trok me recht. Zijn geaderde handen en gespierde armen waren om me heen geslagen. Ik viel bijna flauw. Zijn warmte omhulde me volledig. Mijn aandacht werd getrokken naar zijn blanke voorhoofd met een beetje losse pony, een scherpe neus en donkere ogen. "Gaat het?" Ik kon hem horen. Ik realiseerde me dat ik naar zijn aantrekkelijke kenmerken staarde. Hij zat in zijn vierde jaar van onze 'Moonlight University'. In tegenstelling tot hem was ik een eerstejaars student. Iedereen keek naar ons terwijl ze tot stilstand kwamen. Ik deed een stap achteruit nadat ik mijn keel had geschraapt. "J-Ja, dank je," antwoordde ik timide. Hij knikte en liep het klaslokaal binnen. Ik kon zien dat andere meisjes me boos aankeken. Ze waren allemaal smoorverliefd op Ethan. Hij was de knapste jongen die ze ooit hadden gezien en kers op de taart, hij was hun toekomstige Alpha. Maar ik vond Ethan niet leuk vanwege zijn aantrekkelijke uiterlijk of houding. Ik vond hem leuk omdat hij ooit mijn leven had gered toen ik in gevaar was. Wie weet wat er zou zijn gebeurd als hij me niet had gered? "Hoe was dat?" Er werd gefluisterd. Ik draaide mijn hoofd en gaf zachtjes een stoot tegen Teresa's arm. "Au! Ik verwachtte een kus op de wang van je. Maar je beukt op me in!" Mijn beste vriendin probeerde me aan Ethan te koppelen, net zoals ze me daarnet naar hem toe had geduwd. "Hij zal boos worden. Teresa, doe dat niet meer." Ze zuchtte en rolde met haar ogen. "Ik weet niet zeker hoe je zijn hart gaat winnen met zo'n openhartigheid." Ik lachte en haakte mijn arm in de hare. We liepen het klaslokaal binnen. De klas was helemaal vol. Ik zocht naar een stoel en zag een paar lege stoelen. Helaas stonden ze niet in de buurt van Ethan. We liepen naar onze stoelen, die nogal ver van die van Ethan stonden. De professor arriveerde en begon onze les. "Beste studenten, vandaag zullen we leren hoe je de beste sponsor voor je product selecteert. Je moet de beste geldschieter ervoor kiezen." Ik concentreerde me op de les. Ik besteedde aandacht aan elke les. Ik wilde het goed doen op school en mijn ouders trots maken. "Zoals Alpha Ethan, hij is het gezicht van onze school. We zijn blij dat we hem hier hebben," zei de professor. Iedereen, inclusief ik, staarde naar Ethan. Hij fronste en zei: "Ethan" De professor was verbijsterd door wat hij zojuist had gezegd. "J-Ja?" "Noem me Ethan." "Ja, ja. Het is een grote eer," grijnsde de professor. Iedereen deed zijn best om niet te grinniken. "Begin met slijmen! Iedereen hier houdt ervan om hem te slijmen. Huh!" mompelde Teresa. Na het horen van haar opmerkingen barstte ik in lachen uit. Ik zag Ethan zich concentreren op zijn boek. Maar ik zou durven beweren dat zijn focus niet op het boek lag en dat hij aan iets anders dacht. Hij was een gereserveerd persoon. We kenden elkaar. Niet alleen was mijn vader de Beta van zijn vader, maar hij was ook de beste vriend van zijn vader. Maar Ethan had een verleden. Ethan was niet de zoon van onze huidige Alpha, Neil Iversen. Hij was de zoon van Alpha Neils broer, Evan Iversen. Hij verloor echter zijn ouders toen hij nog maar vijf jaar oud was. Alpha Neil accepteerde hem daarna volledig. Iedereen beschreef Ethan als de schaduw van Alpha Neil. Alpha Neil wilde dat hij de volgende Alpha van de roedel zou worden. Maar er was meer. Alpha Neil heeft ook een zoon. Hij en Ethan waren even oud. Iedereen wist dat Alpha Neil en zijn zoon Ryan Iversen een gespannen relatie hadden. Ryan was ook iemand die ik kende. Ik had hem niet meer gezien sinds ik elf jaar oud was. Het was bijna acht jaar geleden dat zijn vader hem naar het buitenland had gestuurd. "Ga je vanavond?" Ik ontwaakte uit mijn gedachten. "Huh?" Teresa was degene die de vraag stelde. "Ryan Iversen komt vandaag terug. De ouderejaars geven hem een welkomstfeest." Ik fronste. "Hij is niet eens een student aan onze school." "Hij zal zich bij onze school aansluiten," zei een meisje op mijn voorste rij tegen ons. "We hebben gezien dat vier roedelvechters vandaag de decaan zijn gaan zien, en een professor vertelde onze jongens dat Ryan onze nieuwe transferstudent is." "Aha," mompelde ik. Ryan was niet hetzelfde als Ethan. Hij was het tegenovergestelde van hem. In onze kindertijd heb ik hem alleen maar woedend op iedereen zien worden. "Ga je mee?" vroeg Teresa. "Nee." "Overweeg het. Ethan gaat zeker." Toen ik naar Ethan keek, zuchtte ik. Hij was nu geconcentreerd op zijn telefoon. Na alle lessen zette Teresa me thuis af, omdat mijn huis op haar route lag. Ik zag dat er niemand in mijn huis was. Ik draaide het nummer van mijn moeder. "Mam?" zei ik zodra ze de telefoon opnam. "Waar ben je naartoe gegaan?" "Ben je al thuis, schat? Je moet honger hebben. Ga de keuken in. Ik heb lunch voor je gemaakt voordat ik naar het roedelhuis kwam." "Roedelhuis? Wat bracht je daar?" "Ryan komt vandaag terug. Dus Luna Ella nam contact met me op om te vragen of ik haar kon helpen bij het koken van de favoriete gerechten van haar zoon. Je weet hoeveel Ryan vroeger van mijn eten hield toen hij klein was." "Oké, mam." Ik hing de telefoon op. Mijn moeder aanbad zowel Ethan als Ryan. Mijn moeder was ook bevriend met Luna Ella, dus we waren echt hechte familievrienden. We gingen samen naar elke bijeenkomst en viering. Ik ging naar mijn kamer en nam een douche. Daarna had ik een late lunch. Teresa kwam 's avonds naar mijn huis. Ik was casual gekleed in een blauwe jeans en een los zwart shirt. Mijn haar was in een hoge paardenstaart getrokken. Ik wilde niet de aandacht trekken. "Laten we gaan," zei ik tegen Teresa. We stapten in haar auto en reden naar de club waar onze ouderejaars het feest gaven. We liepen de club binnen. Mijn aandacht werd getrokken door de rook en de luide muziek. Ik was nog nooit in een club geweest, dus het was een hele nieuwe ervaring voor me. "Laten we wat gaan drinken," merkte Teresa op en ze trok me met zich mee. Ik zag dat vrijwel elke populaire student van onze school dit feest had bijgewoond. Plotseling zag ik Ethan met iemand praten. "Ik kom zo terug," zei ik tegen Teresa voordat ik naar Ethan toe liep. We waren geen vreemden; we waren familievrienden. Ik benaderde hem en kwam achter hem tot stilstand. "Ethan" Hij draaide zich om naar me toe. Ik glimlachte naar hem, maar toen zag ik zijn ex-vriendin Julie voor hem staan. "Ja?" Vroeg hij. Ik had geen idee wat ik tegen hem moest zeggen of hoe ik hem moest begroeten. "H-Hoi." Hij knikte alleen met zijn hoofd en draaide zich om zonder te antwoorden. Ik deed een stap achteruit, maar ik kon het meisje horen. "Ken je haar?" "Hmm." "Alsof ze iemand is die jou kan z-" "Ze is mijn type niet." Ik ving zijn antwoord op. Wist hij dat ik nog steeds achter hem stond? Hoe kon hij zoiets tegen anderen zeggen? Ik was zijn type niet? Waarom? Ik balde mijn vuisten. Mijn tranen hadden mijn ogen glanzend gemaakt. Niets was duidelijk zichtbaar voor me. Ik zag een waas. Ik deed een paar stappen achteruit. Mijn rug werd plotseling tegen een harde borst gedrukt. Ik draaide me meteen om, maar kon niets zien omdat ik in tranen was. Ik knipperde een paar keer en mijn zicht begon helderder te worden. Ik zag een paar zwarte ogen me aanstaren. Mijn blik werd naar de gelaatstrekken getrokken. Zwart haar, een sterke kaaklijn, dikke wenkbrauwen en een eerlijk en schoon gezicht. Ik zag zijn ogen naar mijn kleding gaan voordat ze terugkeerden naar mijn gezicht. Toen hoorde ik zijn diepe, ijskoude stem. "Wie ben jij?"