Ava, "Sürprizlerden ne kadar nefret ettiğimi biliyorsun, değil mi?" Chris arkamdan yürüyordu, eli hala elimi sıkıca tutuyordu. Ne kadar uzaklaşırsak, partinin sesleri o kadar azalıp yerini ormanın seslerine bırakıyordu. Hangisinin daha yüksek olduğuna bir türlü karar veremiyordum: müziğin mi yoksa geceleri hayatla dolu ormanın mı. "Tabii ki biliyorum," diye güldüm, alçakta sarkan bir dalın altı