"Dit is ronduit beschamend en walgelijk…" De bruiloft die romantisch had moeten zijn, was op een ramp uitgelopen. Begeleid door ieders geroddel, hief Sharon haar hoofd om naar het grote scherm te kijken. Een paar foto's die waren vergroot, werden weergegeven. De vrouwelijke hoofdpersoon op de foto was zij, en de man op het bed met haar was niet de bruidegom, Howard Zachary! Op dat moment was Sharon stomverbaasd. 'Wat is er aan de hand? Waarom is er zo'n foto?' De manier waarop de foto van haarzelf en de man op het bed was genomen, zorgde ervoor dat elke hoek van haar gezicht werd onthuld, terwijl alleen de achterkant en zijkant van de man te zien waren. Ze was er zeker van dat ze niet wist wie die man was! Onderbewust keek Sharon naar Howard. Howard staarde haar aan. Bovendien werd zijn gezicht donkerder toen zijn ogen begonnen te gloeien van woede. "Vrouw! Hoe durf je me te verraden!" Zonder haar antwoord af te wachten, gaf Howard haar een harde klap! Sharon werd geslagen en viel op de grond. Haar wang werd meteen rood en zwol op. Ze hield haar gezicht vast, hief haar hoofd op en verdedigde zich: "Howard, het is niet wat je denkt. Er moet een misverstand zijn!" "Misverstand? Durf je te zeggen dat jij niet de dame op die foto bent?" Hij was zijn kalmte verloren en brulde geërgerd. Sharons lichaam begon te trillen. "Ik... Ik heb ook geen idee wat er aan de hand is." Ze keek levenloos. Ze was nog nooit met een andere man geweest, behalve die nacht... Howard greep haar kin krachtig vast. "Durf je te zweren dat je niet met een andere man hebt lopen rotzooien?" "Ik..." voordat Sharon kon uitspreken, sprak haar beste vriendin, Sally Luke, zich uit: "Shar, je bent de hele nacht niet teruggekomen tijdens Howards verjaardag gisteravond. Met wie was je die nacht?" Sharon was verbijsterd. Ze was dronken die nacht en herinnerde zich vaag dat ze met Howard in een hotel was. Ze antwoordde onmiddellijk: "Ik heb de nacht in een hotel met Howard doorgebracht!" Howard grinnikte echter. "Die nacht ging ik vroeg naar huis omdat ik dronken was. Hoe is het mogelijk dat ik de nacht met jou in een hotel heb doorgebracht?" Sharon was plotseling stomverbaasd toen de kleur op haar gezicht geleidelijk begon te vervagen. 'Als hij niet de man was met wie ik die nacht was, wie zou het dan geweest kunnen zijn?' Ze viel op de grond alsof er na helder weer een storm was geland. Howard zag haar reactie en zei op een manier alsof hij zeker was van iets: "Goed, heel goed! Niet slecht, Sharon! Ik kondig hierbij aan dat de bruiloft is afgelast!" "Nee!" beet Sharon uit. "Ik heb je niet verraden, Howard. Iemand heeft me erin geluisd. Je moet me geloven. Iemand moet achter mijn rug een complot hebben gesmeed..." zei ze nerveus. 'Wie heeft me in hemelsnaam erin geluisd?' Howard was volkomen ontevreden; hij had zijn kalmte verloren: "Sharon, stop met acteren. Ik krijg er echt zin van om over te geven!" Hij schopte haar meedogenloos weg. Plotseling bukte hij zich en greep haar trouwjurk krachtig vast. Hij was niet langer zo zachtaardig als vroeger. "Wat doe je, Howard?" Sharon trilde. "Trek het uit! Welk recht heb je om het te dragen?!" Sharon bleef worstelen, maar het was vruchteloos. Uiteindelijk werd de trouwjurk die speciaal voor haar was gemaakt in het openbaar van haar afgestroopt. Howard wierp haar een koude blik toe, draaide zich om en overhandigde de trouwjurk aan Sally. "Sally, wil je met me trouwen?" Sally kon de opwinding in haar niet onderdrukken en antwoordde: "Ja, ik wil!" Sharon staarde naar haar beste vriendin terwijl laatstgenoemde de trouwjurk aantrok. Ze was verbaasd. Howard plaatste zelfs haar trouwring om Sally's ringvinger! "Nee! Sally, hoe kun je... hij is mijn man!" Sharons ogen waren rood toen ze naar haar beste vriendin staarde. Sally, die stond, keek op haar neer. "Sharon, laten we het duidelijk stellen. Op dit moment is Howard mijn man." Met dat gezegd hebbende, toonde ze opzettelijk de enorme diamanten ring om haar hand. Met een glimlach op haar gezicht leunde Sally naast Sharons oor en zei met een zachte stem die alleen door hen beiden kon worden gehoord: "Sharon, ben je tevreden met het huwelijksgeschenk dat ik je heb gegeven?" Sharon was verbijsterd en kreeg plotseling een besef. 'De foto's waren haar werk!' Woede raasde door haar hoofd en ze wilde Sally's valse glimlach zo graag afrukken. "Jij was het, Sally..." Voordat Sharon haar kon beschuldigen, hief Sally haar hand op en beval de beveiligers: "Jaag deze sluwe vrouw weg!" Ze acteerde alsof ze mevrouw Zachary was. "Laat me los!" Hoeveel Sharon ook worstelde, het was nutteloos. Ze werd vastgehouden door de beveiligers en weggebracht. Sharon voelde de vlammen van woede in haar borst opkomen. Ze had nooit verwacht dat ze erin zou worden geluisd door haar beste vriendin! Om nog maar te zwijgen van het feit dat de man die had beloofd met haar te trouwen, de scène slechts koud aanstaarde. Sharon werd bij de ingang van het hotel weggegooid. Toen, zonder zelfs maar de pijn te kunnen laten bezinken, ontving ze een telefoontje van het ziekenhuis: "Mevrouw Jeans, uw vader is zojuist overleden nadat zijn ziekte is teruggekeerd." "Wat?!" Haar hand begon oncontroleerbaar te trillen en ze liet haar telefoon op de grond vallen. Ze voelde alsof haar hart meedogenloos was doorboord. Ze worstelde om op te staan om naar het ziekenhuis te gaan toen ze plotseling pijn in haar maag voelde. Vervolgens zag ze bloed over haar dijen stromen... Ze schrok. Ze hield haar maag vast van de pijn terwijl ze hulpeloos huilde: "Baby..."