"Seb, çok korkuyorum. Lütfen bu gece benimle kal," diye yalvarıyor, gözyaşları yüzüne damlıyordu. Kaşlarımı çatıyorum, açık duran küçük pencereden gece gökyüzüne bakıyorum. "Annalise-" "Seb... Neden artık bana Anna demiyorsun?" Kollarını yavaşça boynumdan çözerken fısıldıyor. "Zaman değişti, Annalise... Belki biraz dinlenmeyi denemelisin? Burası köşk kadar hoş değil biliyorum, ama şu an hem Baban