Rowan'ın öfkeli yüzüne bakmak, kapımı açmamış olmayı dilememe neden oluyor. Tepki vermeme fırsat kalmadan beni içeri itiyor ve kapıyı kapatıyor. Giriş, mutfak ve oturma odası arasındaki alana gelene kadar itmeye devam ediyor. "Senin derdin ne lan?" diye kükrüyor Rowan, öfkesinden ürperiyorum. "Ne?" "Emma'nın bana söylemeyeceğini mi sandın? Ya da yanağında bıraktığın el izini fark etmeyeceğimi m