Het hete weer in Wiltspoon in oktober was moordend. Toch werden de ochtenden en avonden verzacht door de late herfstbries. Serenity Hunt stond 's ochtends als eerste op om het ontbijt te maken voor het gezin van drie van haar zus. Daarna pakte ze haar geboortebewijs en sloop stilletjes weg. "We gaan vanaf nu alles fifty-fifty doen, en ik heb het over alles - de woonkosten, de hypotheek en autoleningen! Je zus zou de kosten moeten delen, aangezien ze bij ons woont. Tuurlijk, ze betaalt tweeduizend dollar per maand, maar dat is zo op. Ze profiteert eigenlijk van ons." Serenity had de opmerking van haar zwager gisteravond tijdens de ruzie van het stel opgevangen. Ze moest bij haar zus weg. Er was echter maar één manier om haar zus gerust te stellen, en dat was trouwen. Aangezien Serenity op korte termijn in het huwelijksbootje wilde stappen zonder ooit een vriend te hebben gehad, besloot ze in te gaan op het aanbod van oma May. Serenity had de oude dame toevallig gered en kwam erachter dat oma May probeerde haar kleinzoon, Zachary York, te koppelen, die moeite had om zich te settelen. Twintig minuten later kwam Serenity aan bij haar tussenstop bij het stadhuis. "Serenity." Een bekende stem trok haar aandacht zodra ze uit de auto stapte. Het was oma May. "Oma May." Terwijl Serenity zich haastte, zag ze een torenhoog maar afstandelijk figuur naast oma May staan. Dat moest Zachary zijn, haar toekomstige echtgenoot. Van dichterbij was Serenity sprakeloos na het zien van Zachary's gezicht. Volgens oma May had haar oudste kleinzoon, Zachary, geen geluk bij de dames, ondanks dat hij dertig was. Onnodig te zeggen dat oma May zich doodongerust maakte. Serenity had altijd aangenomen dat hij wel lelijk moest zijn. Ze had immers gehoord dat Zachary een goedbetaalde baan had in de top van een groot concern. Nu ze elkaar in levenden lijve hadden ontmoet, besefte Serenity dat ze het helemaal verkeerd had ingeschat. Zachary was aantrekkelijk en droeg zichzelf met een air van afstandelijkheid. Hij stond met een zuur gezicht naast oma May, leek ongenaakbaar en gaf de vibe af om uit zijn buurt te blijven. Serenity's blik dwaalde af naar een zwarte MPV die in de buurt geparkeerd stond. Afgaande op het logo was het een nationale auto in plaats van een voertuig van vele miljoenen dollars. Serenity concludeerde dat het economische verschil tussen haar en Zachary niet zo groot was. Zij en een oude vriend van school waren een boekwinkel begonnen bij de ingang van Wiltspoon School. In haar vrije tijd breide Serenity ook kleine snuisterijen om online te verkopen. De verkoop viel niet tegen. In een maand kon ze een vast inkomen van twintigduizend dollar mee naar huis nemen. Hetzelfde bedrag in Wiltspoon zou haar tot de witteboorden behoren. Daarom kon ze het zich veroorloven om haar zus vijfduizend dollar te geven voor de woonkosten. Desalniettemin had haar zwager geen idee van haar verdiensten. Serenity zei tegen haar zus dat ze drieduizend dollar in haar zak moest steken en alleen de resterende tweeduizend aan haar man moest laten zien. "Serenity, dit is mijn oudste kleinzoon, Zachary. Hij is een man van dertig en kan zichzelf niet eens aan de vrouw brengen. Hoewel hij niet de warmste persoon is, is hij attent en zorgzaam. Je hebt mijn leven gered en we kennen elkaar al drie maanden. Geloof me dat ik je geen slechte man zal aanbevelen." Zachary nam de beschrijving van zijn oma in zich op en keek Serenity schuin aan, ijskoud en diepzinnig zonder een woord te zeggen. Misschien was hij immuun geworden voor haar gemopper. Serenity wist dat oma May drie zonen had, en elk van hen gaf haar drie kleinzonen, waardoor ze gezegend was met negen kleinzonen. Omdat er een kleindochter ontbrak in het leven van oma May, zocht ze die verwantschap met Serenity. Hoewel blozend, stak Serenity openlijk haar rechterhand uit naar Zachary en stelde zich met een glimlach voor: "Hallo, meneer York. Ik ben Serenity Hunt." Zachary's doordringende blik scande Serenity van top tot teen en terug. Nadat oma haar keel had geschraapt, stak hij zijn rechterhand uit voor een handdruk, hoewel zijn stem een ijzige toon weergaf. "Zachary." Na de handdruk hief Zachary zijn linkerhand op om de tijd te bekijken voordat hij Serenity informeerde. "Ik ben een druk man. Laten we het afhandelen." Serenity neuriede instemmend. Oma May sprong erin. "Ga naar binnen om het papierwerk te regelen. Ik wacht hier op jullie." "Oma, stap in de auto. Het is een warme dag buiten." zei Zachary terwijl hij oma in de auto hielp. Door zijn acties kon Serenity het eens zijn met de verklaring van oma May dat Zachary misschien gevoelloos was, maar zijn hart op de juiste plaats zat. Hoewel ze vreemden waren, zei oma May dat Serenity na het huwelijk uit het huis van haar zus kon verhuizen naar een appartement dat Zachary bezat en volledig had betaald. Het kon haar zus geruststellen dat Serenity in goede handen was en een einde maken aan de ruzies in het appartement vanwege haar. Het was slechts een schijnhuwelijk. Al snel keerde Zachary terug naar Serenity's zijde en zei: "Laten we gaan." "Zeker." Serenity volgde hem stilletjes het stadhuis in. Op het registratiekantoor spoorde Zachary Serenity aan. "Mevrouw Hunt, u kunt nog van gedachten veranderen als u dit niet wilt doorzetten. Het maakt niet uit wat mijn oma zegt. Het huwelijk is een enorme verbintenis, die niet lichtvaardig moet worden opgevat." Hij hoopte dat Serenity haar bedenkingen had, omdat hij niet van plan was te trouwen met een vrouw die hij net had ontmoet.