Nu zijn buik gevuld was, haalde Zachary zijn portemonnee tevoorschijn en keek erin, maar hij had niet veel contant geld bij zich. Uiteindelijk haalde hij een pinpas tevoorschijn en legde die voor Serenity neer. Met opgetrokken wenkbrauw keek Serenity hem aan. "Je hebt geld nodig om dingen te kopen. Deze pas is voor jou. De pincode is..." Zachary zocht naar een pen en papier en schreef de pincode op voordat hij het aan Serenity gaf. "Je kunt de pas gebruiken voor huishoudelijke uitgaven. Ik zal elke maand, wanneer mijn loon binnen is, het geld op de rekening storten, maar je moet wel bijhouden wat je koopt. Ik vind het niet erg dat je het geld uitgeeft, maar ik moet wel weten waaraan het wordt besteed." Toen ze de trouwakte kregen, had Serenity hem gevraagd of ze de kosten moesten delen, wat Zachary afwees. Aangezien ze een getrouwd stel waren, waren ze familie. Hij vond het niet erg om haar geld te geven. Zachary had meer geld dan hij kon tellen en kon geen cijfer plakken op zijn bezittingen. Hij had nauwelijks tijd om het geld uit te geven, omdat hij vaak druk was met werken. Nu kon zijn vrouw hem tenminste helpen om er wat van te gebruiken. Niettemin betekende dat niet dat Zachary wilde worden uitgebuit. Hij moest oppassen, want Serenity was in zijn ogen een berekenend meisje. Hij had er geen problemen mee dat Serenity het geld aan het huis verkwistte. Serenity kon Zachary's houding en gedrag niet uitstaan. Ze schoof de pinpas, samen met het papier met de pincode, terug naar Zachary. Ze wierp niet eens een blik op de pincode. "Meneer York, u bent niet de enige in huis. Ik woon hier ook. U heeft het huis gekocht, dus ik bespaar op huur door hier te wonen. Ik kan u niet laten betalen voor de huishoudelijke uitgaven. Ik betaal voor alles wat nodig is voor het huis. "Ik zal het met u bespreken als de kosten van een huishoudelijk artikel meer dan tweeduizend euro bedragen. U kunt bijdragen wat u passend acht." Haar inkomen was hoog genoeg om de dagelijkse huishoudelijke uitgaven te dekken. Het was niet nodig dat hij betaalde, tenzij het een grote aankoop was. Het was niet dat ze zijn geld niet kon accepteren, maar zijn houding stuitte haar tegen de borst. Hij deed alsof ze uit was op zijn geld en zei zelfs dat ze de aankopen moest bijhouden. Haar boekhouding was alleen voor de uitgaven van de winkel en niet uitgebreid naar haar leven. Zachary was geen idioot. Integendeel, hij was erg slim. Uit de weigering begreep Zachary dat zijn houding Serenity's trots had gekwetst. Hij viel even stil voordat hij de pinpas en het papier met de pincode naar Serenity schoof. Hij verzachtte zijn toon en zei: "Ik weet dat je een winkel hebt, maar hoeveel kun je verdienen? Je zei zelf dat dit ons huis is. Jij bent er een deel van en ik ook. Hoe kan ik je alle huishoudelijke uitgaven laten dragen? Neem het aan. Houd geen administratie bij van je aankopen als je dat niet wilt. "Heb je er al over nagedacht om een auto te kopen? Heb je mijn hulp nodig om de eerste aanbetaling te doen? Je kunt de maandelijkse betaling met je inkomen betalen." Zachary had haar inkomsten niet echt onderzocht, maar ze moest het goed doen, aangezien ze een boekwinkel was begonnen bij de ingang van Wiltspoon School. Ze verdiende vast behoorlijk wat. Op deze leeftijd was het het gemakkelijkst om vrouwen en kinderen zover te krijgen dat ze hun portemonnee openden. "Het huis is niet ver van mijn winkel. Ik kan mijn fiets nemen. Het verkeer in Wiltspoon is verschrikkelijk tijdens de spits. Mijn tweewieler is beter dan een vierwielige motor." Zachary was sprakeloos. Ze had gelijk. Hij vermeed de spits om naar zijn werk te gaan. Soms werd hij 's ochtends in de spits betrapt als hij voor een noodgeval weg moest. De vastgelopen verkeerssituatie deed hem wensen dat hij in plaats daarvan zijn privéjet had genomen. "Het zou je leven gemakkelijker maken met een auto. Je kunt in het weekend rijden en je zus en neefje meenemen voor een korte trip." Zachary herinnerde zich dat Nana zei dat de vrouw samenwoonde met haar zus. De mensen die het belangrijkst waren in Serenity's leven waren haar zus en neefje. "Misschien later. We zijn net getrouwd en we kennen elkaar niet goed. Ik voel me er niet prettig bij om jouw geld te gebruiken om een auto te kopen. Ik heb genoeg spaargeld om een auto te kopen, maar een huis is een betere investering. Met een huis kan ik een thuis hebben. Ik ben niet zoals jullie mannen. Mannen geven de voorkeur aan auto's." Er was een voorkeursverschil tussen mannen en vrouwen; vrouwen kozen meestal een huis, terwijl mannen uit waren op auto's. "Oh ja. Mijn zus wil je ontmoeten, maar ik heb haar verteld dat je op zakenreis bent. Ik neem je op een later tijdstip mee om haar te bezoeken." "Natuurlijk," antwoordde Zachary. Na het gesprek ging Serenity de kleren luchten terwijl Zachary in de woonkamer zat. Hij wilde de kranten lezen, maar hij had geen abonnement op deze plek. Omdat hij de krant niet kon vinden, keek hij op zijn telefoon naar het nieuws om de tijd te doden. "Heb je je was gedaan?" Nadat ze haar was in de zon had gehangen, stelde Serenity een vraag aan de man op zijn telefoon. "Dat heb ik al geregeld." Zijn kleren werden normaal gesproken naar de stomerij gestuurd. Serenity tuitte haar lippen zonder nog iets te zeggen. Ze ging haar gang. Ze veegde, dweilde en ruimde de boel op. Zachary keek toe hoe ze heen en weer pendelde in het huis en het werk van een dienstmeisje deed. Hij fronste zijn wenkbrauwen en werd in de verleiding gebracht om iets te zeggen, maar hield zijn tong in bedwang na lang nadenken. De dienstmeisjes waren de baas over de klusjes in zijn huis, maar de vrouw was verantwoordelijk voor het huishoudelijk werk in het gewone gezin. Het was maar goed dat zijn butler de dienstmeisjes had geregeld om schoon te maken voordat ze erin trokken. Het huis was brandschoon. Serenity veegde rond zonder een stofje te vinden. Nu ze klaar was met de dagelijkse taken, keerde Serenity terug naar haar kamer en maakte ze zichzelf schoon. Met een handtas in de hand liep Serenity de kamer uit en zei tegen de man op de bank: "Meneer York, ik ga naar mijn zus en dan naar de winkel. Rond welke tijd bent u thuis? U kunt me een bericht sturen, dan laat ik de deur open." "Ik kom elke avond terug, tenzij ik op zakenreis ben. Ik laat het je van tevoren weten als ik weg moet." "Oké," antwoordde Serenity. "Se-Serenity, neem de pas." Met de bankpas in zijn hand stond Zachary op en liep naar Serenity toe. Hij gaf haar de pinpas en verontschuldigde zich. "Ik had beter op mijn toon moeten letten. Mijn excuses. Het spijt me!" Serenity bestudeerde zijn gezicht een tijdje en accepteerde uiteindelijk de pas, omdat hij deze keer oprecht leek. Ze stopte de pas, samen met het papier met de pincode, in haar zak. "Ik moet gaan." "Natuurlijk." Zachary bleef staan ​​terwijl hij Serenity zag vertrekken. Zodra de deur gesloten was, slaakte hij een zucht van verlichting. Hij leek geen goede baan te doen in het aannemen van de rol van echtgenoot. Zachary keerde terug naar zijn plaats op de bank, pakte zijn telefoon van de salontafel en belde de butler in het ouderlijk huis. Toen de butler opnam, zei hij met een lage stem: "Sam, als de oude mevrouw wakker is, zeg haar dan dat ze de familie moet verzamelen om te dineren in Brynfield. De oude mevrouw zal weten waar het over gaat."