Iris: Kalbim, kaburgalarıma çarparak arabama doğru yürüdüm, sanki dünyanın yükü omuzlarıma çökmüştü. Hissettiğim suçluluk, böyle bir durumda açıklayamayacağım türdendi, çünkü normalde yapacağım bir şey olmadığını biliyordum. Öfkeyle hareket etmek, tamamen karşı olduğum bir şeydi ve bu sefer yersiz olduğunu biliyordum. Özellikle de gerçekleri ya da olanları değiştirmeyeceğini bildiğim gerçeğini göz