"Neden?" diye sordu Iris, kocasının bu sefer neden kendisine kızdığını anlamaya çalışırken başını soru işaretleriyle salladı. Kocası eşyalarını topluyordu, ona neler olduğunu düzgün bir şekilde açıklamadan evden ayrılmak istiyordu. İkisi tartışmamışlardı bile; bu yüzden bu seferki sorununun ne olduğunu anlamıyordu. "Dean, lütfen bunu yapma." diye yalvardı, elini tutmaya çalışarak. Kocası hızla elini çekti, ona öfkeyle baktı. "Seni hiç sevmedim ve asla sevmeyeceğim. İkimiz de biliyoruz ki evliliğimiz başlamadan çok önce bitmişti zaten." dedi, evliliklerinin görücü usulü olduğunu hatırlatarak. Zamanla onu seveceğini ummuştu, dua etmişti, savaşmıştı, güçlü durmuştu, onu kendine çekmeye çalışmıştı ama hiçbir işe yaramamıştı. Adam, ona karşı buz gibiydi ve bunu bir türlü anlayamamıştı. Karnının şiştiğini hissedince elini karnına koydu. En son istediği şey bir hamileliğini daha kaybetmekti. Bu sefer Dean'in bundan haberi bile yoktu, eskiden olduğu gibi ona umut vermek istemiyordu, sonra bir çocuğunu daha kaybederse onu tekrar kaybetmek istemiyordu. Kaç tane düşük yaptığını saymayı bırakmıştı ama bu, son çaresiydi. Dean'in ayıkken kendisine dokunmayacağını ve sadece sarhoşken onunla yattığını biliyordu. O geceyi hala çok iyi hatırlıyordu. Derin bir aşkla bağlı olduğu kocası, zevkten kendinden geçerken metresinin adını kulağına fısıldamış, onu hayal etmişti. Hissettiği acıyı ve aşağılanmayı hala hatırlıyordu ama ona asla bundan bahsetmemişti. Ertesi sabah ikisi de uyandığında, adam ona bakma zahmetinde bile bulunmamıştı. Yatakta olduğunun farkında bile değildi. "Dean, ikimiz de denedik. Ben yıllardır denedim, seni tatmin etmeye çalıştım. Ama..." "O zaman dur." dedi, onu durdurarak. Gözyaşları gözlerinde birikirken ayaklarına baktı, gözlerini ondan kaçırarak. Ne yapılması gerektiğini biliyor olması, nefret ettiği bir şeydi. Adam aylardır boşanma davası açmaları konusunda ısrar ediyordu ve tek celsede bitmesini istiyordu. Bunu yapmanın tek yolu, ikisinin de bu boşanmaya razı olmasıydı, bu da onu 'anlaşmalı' bir boşanma yapıyordu ve bu onun içini öldürse de, yapılması gerektiğini biliyordu. Bitmiş bir ilişki için savaşmanın bir anlamı yoktu. Adam onu istemiyordu bile ve bunu biliyordu. Gözyaşlarını silmeden adama baktı, aklında tek bir hedef vardı. Çocuğunu tutmak istiyordu ve kendi ailesini kurmaya kararlıydı. Adam onu kırmıştı, bunu herhangi bir adamın yaptığından çok daha fazla yapmıştı ve en son istediği şey bu acıyla daha fazla uğraşmaktı. Neyse ki, babasının desteğini biliyordu ama bu, işlerin kolay olacağı anlamına gelmiyordu. Aksine, olmayacaktı. Annesi, boşanmaya razı olmasına sevinmeyecekti. Kadın, her evliliğin sorunları olduğuna ve her şeyin bir çözümü olduğuna inanıyordu. Ama Iris bunu kesin olarak biliyordu, bu evlilik bitmişti ve annesi hoşlansa da hoşlanmasa da, devam etmeyecekti. Çocuğunu sağlıklı bir ortamda büyütecekse, önce bebek için o ortamı yaratması gerekiyordu ve bu nedenle ayrılmayı seçmek en iyi seçenek olacaktı. Bebeğini tüm bu karanlık anılardan olabildiğince uzakta büyütecekti ve bir gün çocuğu babasını görmek isterse, bu fikre izin vermekten memnuniyet duyacaktı. Adam, eşyalarına dönerken ve onları bavuluna yerleştirirken kalbini kırdığını umursamıyordu bile. O kadına, metresine, bir şekilde kalbini kazanmayı başaran kadına gideceğini biliyordu. Ariana. "Boşanma davası açmak istiyordun?" diye sordu, Dean'in kafası karışıklıkla çatılmasına neden olarak. Eşyalarını toplamayı bıraktı ve ona dönerek, ne sorduğuna şaşırmış bir şekilde baktı. Göğsü bir an için sızladı ve nefesinin boğazına takıldığını hissetti. Adam başını salladı, kollarını göğsünde kavuşturarak ne söyleyeceğini bekledi. Elini göğsüne koydu, midesinde ve göğsünde hissettiği acıyı görmezden gelerek. Bebeği için güçlü durmalıydı. Bir kalp kırıklığı ona iyi gelmeyecekti ve sürekli tartışmak sadece onu kıracaktı. "Daha önce kağıtların kopyalarına sahip olduğunu hatırlıyorum? Onları imzalamamı istiyordun." dedi, gözlerini ondan ayırmayarak, o anda hissettiği tüm acıyı görmezden gelerek, kalbi ona bunu yapmaması için yalvarıyordu. Bebeği, kalbi ve aklı için bunu yapması gerektiğini biliyordu. Dean ifadesini inceledi, ne söyleyeceğinden emin olamadan başını salladı. "Evet." dedi, neredeyse anında pişman olarak. Onlara sahip olduğunun gayet farkında olduğunu biliyordu. Şimdi yalan söylemenin bir anlamı yoktu. "Onları imzalayacağım ve hayatından çıkacağım, Dean Andino." dedi, gözlerinin içine bakarak, "bu yüzden, lütfen onları bana ver. Bu evliliği karşılıklı olarak bitirelim..."