Acıyla uyandım; boynum zonkluyordu ve sanki başım her an patlayacakmış gibi hissediyordum. Göz kapaklarımı tereddütle araladım; çok zordu çünkü birbirine yapıştırılmış gibiydiler. Bir çeşit hastanedeydim. Bir yatak vardı, hastane yatağı olmak için çok rahattı ve sonra beyaz duvarlar. Bunun dışında, küçük odada başka hiçbir şey yoktu. Çok beyazdı ve neden hala hayatta olduğumu bilmiyordum. Hatırla