On Bir Yıl Önce... "Carter, bekle!" diye bağırdım, kısa bacaklarımın beni taşıyabildiği kadar hızlı koşarak. Ama durmadı. Hatta daha da hızlı yürüdü. Göğsüm yorgunluktan kalkıp iniyordu, ama devam ettim. "Carter!" "Beni takip etmeyi bırak." Sesi soğuktu, en iyi arkadaşım olduğunu düşündüğüm çocuğa hiç benzemiyordu. "Ama bana ne olduğunu söylemedin. Bir şey mi oldu?" "Seni ilgilendirmez. Eve dön,