Judy's perspectief Vandaag zou de dag zijn waarop mijn voorbestemde partner en ik verloofd zouden raken. Maar nu zie ik hem een andere vrouw kussen. Met haar trouwen zou hem de toekomstige Alpha kunnen maken, omdat ze de dochter is van Gavin Landry, de machtigste Lycan-voorzitter ter wereld. Een paar maanden geleden stierf onze Alpha tijdens een gevecht en nu strijden alle kandidaten om die positie, inclusief mijn partner, Ethan. Iedereen weet dat de Lycans de weerwolfpopulatie controleren. En Gavin? Hij zou in zijn eentje iedereen tot de nieuwe Alpha kunnen benoemen. Dus Ethan heeft zijn keuze gemaakt. Haar, niet mij. "Doe mij een whisky en een martini voor de dame," klonk een diepe stem van dichtbij. "Is het de toekomstige bruid, of de toekomstige bruidegom die je zo'n bui bezorgt?" "Ik ben gewoon niet zo van de feesten," besloot ik te zeggen. "Ik ook niet," mompelde hij. "Ik ben hier uit verplichting." De barman zette mijn drankje voor me neer en ik nam meteen een slok, zuchtend van tevredenheid. Ik wachtte tot de alcohol zijn werk deed en de pijn verdoofde. Elke keer dat Ethan haar kuste, stierf er een stukje van me. Hoe had mijn leven zo'n verwoestende wending kunnen nemen? Hoe kon mijn voorbestemde partner me dit aandoen? Betekenden onze twee jaar samen dan echt niets? Stelde het teken in mijn nek zo weinig voor hem voor? "Bedankt voor het drankje," zei ik tegen de man. Ik nam nog een laatste slok van mijn martini en wilde van de kruk afstappen, maar mijn blouse bleef haken achter de hoek van de bar en net toen ik een scheurend geluid hoorde, begon ik naar de grond te vallen. Ik sloot mijn ogen en bereidde me voor op de klap, maar die kwam nooit. In plaats daarvan voelde ik sterke armen om mijn lichaam, die me de lucht in tilden. Ik opende mijn ogen en keek op naar de man die me had opgevangen, en mijn adem stokte. Hij was zo knap. Hij hield me met gemak vast alsof ik niets woog en ik kon aan het gevoel van zijn armen om me heen merken dat hij gespierd was. Hij glimlachte naar me en er verscheen een kuiltje in zijn rechterwang. Ik wilde dat kuiltje likken. "Madam, valt u voor me?" vroeg hij plagend. Ik staarde hem nog een hartslag langer aan voordat ik mijn ogen tot spleetjes kneep en zag wat hij daar deed. "Je bent een grappige, hè?" Hij grijnsde. Toen keek hij naar mijn shirt en fronste meteen zijn wenkbrauwen. "Laat me je naar mijn suite boven brengen," zei hij, waardoor mijn hart een slag oversloeg. "Wat?" zei ik nauwelijks hoorbaar. Zijn ogen ontmoetten de mijne en ik verdwaalde even in hun schoonheid. Godin, zijn goede uiterlijk was zondig. "Je shirt is gescheurd. Ik heb er een die je boven in mijn VIP-suite kunt dragen," legde hij uit. Ik knipperde een paar keer en gaf een nerveus lachje. "Oh, oké. Dank je," wist ik uit te brengen. Hij draaide zich om naar de barman. "Zet onze drankjes op mijn suite," beval hij. "Ja, meneer." Ik liet de man me de kamer uitdragen. Zijn armen waren zo warm dat ik merkte dat ik mijn hoofd tegen zijn brede borst legde en zijn muntachtige geur inademde. Mijn wolf spinde bijna in mijn hoofd. Ze was de hele avond stil geweest terwijl ze de wonden likte die de gebroken partnerband had veroorzaakt. Maar op dit moment was het alsof ze vergeten was dat ze een gebroken hart had. "Trek je shirt uit," beval hij toen we eenmaal in de suite waren. Hij had me losgelaten en liep naar de kast. "Pardon?" piepte ik. "Zodat je een nieuw shirt kunt aantrekken," legde hij uit. "Juist," ademde ik. Ik tilde mijn gescheurde shirt over mijn hoofd en gooide het op het bed, waardoor ik vanaf mijn middel alleen nog mijn bh droeg. Toen hij eenmaal een shirt had gevonden, draaide hij zich om naar me toe en zijn hele lichaam verstijfde toen zijn ogen langs mijn lichaam naar beneden dwaalden. Ik was te druk bezig hem te bekijken om te merken dat hij naar me staarde, maar hoe langer ik naar hem staarde, hoe meer ik hem begon te herkennen. Toen sloeg het besef me, en ik hapte naar adem. "Jij bent het..." ademde ik, terwijl ik een stap achteruit deed. Zijn ogen verschoven omhoog en ontmoetten de mijne; zijn wenkbrauw ging omhoog. "Je kent me?" vroeg hij. "Ik ken je van naam," verduidelijkte ik. De hoek van zijn lippen krulde omhoog toen hij naar me toe liep, langzaam, alsof hij op zijn prooi jaagde. Ik kon bijna het geluid van mijn hartslag horen. "En wat weet je van me?" "Alleen wat ik heb gehoord..." gaf ik toe. "En wat heb je gehoord?" "Je bent Gavin Landry, Lycan-voorzitter. Je bent een playboy. Je hebt elke week een nieuwe vrouw en je slaapt nooit twee keer met dezelfde vrouw." Hij trok zijn wenkbrauwen op. "Is dat zo?" vroeg hij. "Vertel me meer over mezelf." Verdorie, hij is de vader van de bruid en Ethan's toekomstige schoonvader? Ik ben in de war, ik weet niet wat ik moet doen. Maar ik ben niet verrast dat ik hem niet meteen herkende. De Lycan-familie is niet erg bekend, ze blijven liever achter de schermen dan dat ze politici en beroemdheden worden zoals de weerwolf Alpha. Moet ik hem vertellen wie ik ben? Maar dat zou op dit moment dom zijn. Hij bleef naar me toe lopen, en ik bleef achteruit lopen tot mijn rug de muur raakte. "Wat wil je nog meer weten?" vroeg ik, mijn stem kwam er hijgend uit. "Alles." Ik weet niet of het de martini was die sprak of ik, maar ik besloot brutaal te zijn. Als Ethan zich kan uitleven met iemand nieuws, dan kan ik dat ook. Ik hief mijn blik om de zijne te ontmoeten terwijl hij dichterbij kwam. "Je ogen..." begon ik te zeggen. "Ik heb gehoord dat ze betoverend zijn, en ik moet het daarmee eens zijn." "Wat nog meer?" Ik slikte de brok in mijn keel weg. "Als je glimlacht, heb je dit schattige kuiltje op je wang..." fluisterde ik. Hij was nu nog maar een paar centimeter van me verwijderd en staarde me zo intens aan dat ik dacht dat ik zou verbranden onder zijn blik. Hij likte zijn lippen, waardoor mijn aandacht naar zijn mond ging. "En je lippen..." Voordat ik die zin kon afmaken, stortte zijn mond zich op de mijne. Zijn kus was allesbehalve zacht en lieflijk, maar gevuld met honger en bezitterigheid. Ik kuste hem met evenveel gretigheid. Zijn tong baande zich een weg tussen mijn lippen en proefde elke centimeter van me. Hij tilde me de lucht in, mijn lichaam geklemd tussen de muur en hem. Instinctief sloeg ik mijn benen om zijn middel en liet hem de kus verdiepen. Zijn lippen dwaalden af naar de achterkant van mijn nek en er verspreidde zich warmte door mijn lichaam toen ik voelde dat hij aan mijn zachte huid zoog. Alle zelfbeheersing en gezond verstand verlieten mijn geest op het moment dat zijn lippen de mijne raakten. Het enige waar ik aan kon denken was Gavin; hij verteerde mijn geest, lichaam en ziel volledig. Ik trok aan zijn stropdas, omdat ik hem en zijn shirt uit wilde trekken. Hij hielp me zijn stropdas los te maken en tilde vervolgens zijn shirt over zijn hoofd en gooide het op de grond. Ik liet mijn vingers zijn lichaam verkennen; ze dwaalden over zijn buikspieren en omhoog over zijn brede schouders. Ik kreunde in zijn mond toen zijn lippen de mijne weer vonden. "Weet je zeker dat je dit wilt?" vroeg hij tussen de kussen door. "Ja," hijgde ik. "We zijn allebei volwassen, dus waarom niet?" Zijn lippen waren weer op de mijne en net toen hij mijn bh uit wilde doen, ontving ik een tranentrekkende gedachtenlink van mijn adoptiemoeder. "Judy! Kom alsjeblieft naar huis!" Ze klonk in paniek; mijn moeder raakte nooit in paniek. Het horen van haar stem was alsof er een emmer koud water over mijn hoofd werd gegooid en ik hapte naar adem. Ik liet mijn benen van hem afglijden en drukte me tegen zijn borst. "Stop," zei ik ademloos. "Ik moet gaan." Hij fronste zijn wenkbrauwen. "Ik heb niet veel geduld; hou op met grappen," zegt hij, met een vleugje woede in zijn stem. "Het spijt me zo. Maar ik weet zeker dat je genoeg andere opties hebt," zei ik en begon naar de deur te rennen, maar hij greep mijn arm vast en hield me tegen. Ik draai me om naar hem toe, mijn eigen woede komt naar boven, maar voordat ik iets kan zeggen, wijst hij naar het bed. "Je shirt is gescheurd, weet je nog?" Ik keek met een frons naar mijn bh. "Oh..." Hij zuchtte, pakte zijn shirt en deed het over mijn hoofd. Ik ademde diep in en er verspreidde zich warmte door mijn lichaam; het rook naar hem. …… Op het moment dat ik het huis binnenstapte, hoorde ik mijn moeder snikken. "Judy?" snikte mijn moeder; ik hoorde dat ze in de keuken was en mijn hart stokte bij het geluid van haar gebroken stem. "Je vader is vanavond meegenomen door de Gamma's."