Ik staarde naar Ryan. Er was een verbazing in zijn ogen, alsof hij me net op heterdaad had betrapt. Hij trok een wenkbrauw op. "Wat?" Ik wendde mijn blik van hem af en keek rond om te zien of iemand hem had gehoord. Iedereen keek naar ons terwijl ze naar elkaar fluisterden. Hij was niet luid genoeg om gehoord te worden. Ik sloot mijn ogen en haalde diep adem. Ik opende mijn ogen en keek naar hem op. "Kun je gewoon weggaan?" "Waarom?" "Wat wil je, Ryan?" "Waarom heb je me niets over jezelf verteld toen ik je vroeg wie je was?" Ik rolde met mijn ogen. "Ik vond het niet belangrijk om je over mezelf te vertellen. En we zijn toch niet zo close." Hij was stil. Ik wierp hem een blik toe, denkend dat ik misschien een beetje onbeleefd was. Maar ik zat er zo naast! Hij grijnsde. Ik wilde zijn grijns een klap geven. "Ryan, wat doe je met haar?" Ik hoorde een stem en keek achter hem. Het was Sophia. Ze was de dochter van de Delta van onze roedel. Iedereen kende haar identiteit, en daarom liep ze als een koningin rond op onze school. Haar eerste doelwit was Ethan; hij gaf echter nooit een zier om haar. Ryan deed een stap terug van me en draaide zich om. "Niets, schatje. Ik dacht dat ik iemand nodig had om me de school te laten zien." "Wat? Dat had je me moeten vertellen. Laten we gaan. Ik zal je rondleiden," zei Sophia blij. Een paar meisjes keken ook geïnteresseerd. Ik werd misselijk van ze te zien. Hoe konden ze een jongen als Ryan leuk vinden? Tenzij ze ook uit waren op een one-night stand zoals hij. Ryan draaide zich naar me toe. "En jij." Ik keek hem aan. Ik was bang dat hij iedereen over me zou vertellen. "Leuk je te ontmoeten, schatje." Hij grijnsde en knipoogde naar me. Ik was verbijsterd. Hij draaide zich om en liep naar Sophia. Hij sloeg zijn arm om haar middel en ze gingen op weg om de hele school te bekijken. Iedereen keek me nog steeds aan. Ik voelde me zo boos dat ik het niet kon uitleggen. Ik was woedend. Hij gaf anderen gewoon een reden om op me te letten, wat ik vanaf het begin al niet leuk vond. Teresa haastte zich naar me toe. "Is alles in orde?" vroeg ze met een bezorgd gezicht. "Wat zou er gebeuren?" "Ik zag Ethan en Julie. Toen zag ik Ryan en Sophia van deze kant komen. Nu staart iedereen je aan." "Er is niets gebeurd. Ryan was me aan het irriteren." "Hij wat? Waarom?" Ik schudde mijn hoofd en opende mijn kluis weer. "Waar kijken jullie allemaal naar?" Ik hoorde Teresa tegen anderen schreeuwen. Iedereen keek van me weg. Teresa had een aura om iedereen de mond te snoeren, moet ik zeggen. Ze was een beta-vrouwtje. Ze pakte ook haar boeken erbij, en we gingen naar onze lessen. De laatste les was een gecombineerde les met alle leerjaren. Volgens het rooster had Teresa vandaag geen les met mij. Ik was niet bevriend met anderen, dus elke keer moest ik alleen naar de les. Ethan zat echter ook in deze les. Ik keek rond en zag dat er twee lege stoelen achterin waren, bij het raam. Maar toen zag ik wie er voor die stoelen zat. Ethan en Julie zaten daar. Ik beet nerveus op mijn lippen en liep verder. Ik keek niet naar Ethan. De manier waarop hij me gisteravond beledigde, was genoeg om hem te vermijden, en hij had weer een vriendin. Dus ik moest me inhouden. Ik ging op de stoel achter Julie zitten. Ik probeerde te vermijden om naar voren te kijken. Ik keek uit het raam. De lucht was helder vandaag. Het was een zonnige dag. Zonlicht viel van het raam op mijn bank. "Meneer Iversen, u bent te laat." Ik hoorde de stem van professor William. Ik draaide mijn hoofd en zag Ryan bij de deur staan. "Nou, ik was druk met rondzwerven - ik bedoel rondkijken, professor," antwoordde hij achteloos. Professor William was streng. Hij behandelde Ethan niet eens als een koning, dus Ryan was ook niet speciaal voor hem. "Het is je eerste les, dus ik laat het gaan. De volgende keer niet te laat komen. Anders-" "Anders geeft u me straf of haalt u mijn punten af. Het is goed, professor. Doe rustig aan." De manier waarop Ryan meneer William onderbrak, choqueerde anderen. Ryan keek rond en zijn ogen ontmoetten de mijne. Zijn beruchte grijns kwam terug op zijn gezicht. "Kijk hoe knap hij is!" Ik hoorde sommige meisjes. Hoe konden ze zo luid fluisteren!! Ik probeerde onmiddellijk mijn gezicht met mijn handen te verbergen voor Ryan. Ethan draaide zijn hoofd naar me toe, alsof hij zag naar wie Ryan keek. Ik keek niet naar Ethan. Waarom zou ik? Had hij niet gezegd dat ik zijn type niet was? "Stop met verstoppen, schatje. Je verstopt je niet eens goed. Kom hier. Laat me je in mijn jas verstoppen." Iedereen hoorde Ryan en lachte. Ik haalde mijn handen van mijn gezicht en keek Ryan boos aan, die nu naast me stond. "AANDACHT, IEDEREEN." Professor William schreeuwde naar iedereen. Ik wierp de andere meisjes een blik toe. Ze keken me boos aan alsof ik een misdaad had begaan. 'Wat? Denken ze dat ik met hem ben? Hij is gisteren pas teruggekomen. Wat is er mis met ze??' "Focus, focus. Of willen jullie samen met mij straf krijgen?" Ik hoorde Ryan weer. Ik sloot mijn ogen en balde mijn vuisten. Deze jongen werkte me op de zenuwen. Waarom praatte hij überhaupt met me? We kenden elkaar niet zo goed. Nou, ik ging soms met mijn moeder naar het roedelhuis toen ik een kind was. Dus ik heb hem een tijdje gezien. Dat was het. Of we hebben een of twee keer gespeeld, misschien, niet meer dan dat. Ik vermeed hem en probeerde mijn aandacht aan de les te besteden. "Probeer alles te begrijpen, en ik zal het niet herhalen," zei professor William dit en draaide zich om naar de projector om iets te laten zien. Mijn ogen waren echter op Ethan gericht. Hij zag er niet goed uit daar op zijn stoel. Zijn gezicht was somber. Ik heb Julie de hele les niet met hem zien praten. Een ander ding dat me opviel, was dat deze twee broers nooit met elkaar praatten. Er ging een gerucht dat ze elkaar niet mochten. Waarom was dat? Ik raakte op de een of andere manier verdwaald in Ethan's zijprofiel. Hij was de enige voor mij. Het maakte niet uit wie er voor me kwam, ik zou hem zonder aarzeling kiezen. Zijn gezicht herinnerde me echter ook aan wat hij gisteravond in de club zei. Plotseling voelde ik een adem in mijn rechteroor. Ik snakte bijna luid naar adem, maar weerhield mezelf toen ik Ryan hoorde. "Ik zie het. Je bent verliefd op hem."