"JIJ!" Het was niemand minder dan Ryan Iversen. Ik voelde walging. Hij was nog maar net terug in deze roedel en was al aan het tongen met meisjes! Hij trok een wenkbrauw op en antwoordde: "Ja, ik ben het, en voor alle duidelijkheid, het is mijn feestje, schat." Ik werd boos toen hij me "Schat" noemde. Mijn telefoon bleef rinkelen, dus negeerde ik hem en liep door. Ik stopte even verderop en nam de telefoon op. "Papa." "Waar ben je, Allison?" "N-Nou, papa, ik ben naar een feestje." "Een feestje? Welk feestje?" De stem van mijn vader klonk wanhopig. Hij gaf altijd veel om me. Omdat ik een Omega was, maakten hij en mijn moeder zich zorgen om mijn veiligheid. "Het schoolfeest. Ik ben hier met Teresa. Dus maak je geen zorgen, papa. Ze brengt me wel thuis." "Dat is een opluchting. Je nam je telefoon niet op, dus je moeder maakte zich zorgen." "Zeg haar dat ik snel terugkom." "Oké, pas goed op jezelf en kom veilig terug." "Ja, papa." Hij hing op en ik zuchtte. Ik had hem niet verteld dat ik in een club was. Ik was geen kind meer. Ze hoefden zich dus geen zorgen over me te maken. Ik draaide me om om terug naar Teresa te gaan. Maar op het moment dat ik me omdraaide, hapte ik naar adem. "Uitgepraat?" Ik keek Ryan boos aan. "Je liet me bijna doodschrikken." De linkerhoek van zijn lippen krulde lichtjes omhoog. "Nou, de meeste meisjes sterven van mijn knappe gezicht, schat." Hij knipoogde naar me en grinnikte toen hij mijn verbijsterde reactie zag. Hij zag er niet uit als iemand met wie ik kon rotzooien. Zijn zwarte kleding gaf hem een donkere uitstraling. Ik vertelde hem niet wie ik was. Hij zou me misschien niet herkennen, net zoals ik hem niet herkende toen ik hem voor het eerst zag. Ik deed een stap om langs hem heen te lopen, maar hij hield me tegen. "Waar ga je heen?" "Laat me gaan," zei ik met een koude toon. "Tsk. Wat dacht je van de schade die je hebt veroorzaakt?" Toen ik zijn woorden hoorde, keek ik naar hem op. Hij was erg lang. Hij was inderdaad knap, maar het trok niet mijn aandacht. Hij was geen brave jongen. "Over welke schade heb je het?" vroeg ik. "Je hebt net mijn leuke tijd met een schoonheid verpest. Wie betaalt nu de schadevergoeding?" Ik was verward. Waar had hij het precies over? Hij deed een stap dichter naar me toe en ik schrok. De knopen van zijn shirt waren los. Onder het gedimde licht achter me kon ik zijn borst zien. "Esto quod es." Het stond op de rechterkant van zijn ribbenkast geschreven. Het was bijna vijftien centimeter hoog, wikkelde zich rond het grootste deel van zijn zij en was moeilijk te missen. Voordat zijn lichaam bijna het mijne raakte, duwde ik hard met mijn handen tegen zijn borst. "Blijf uit mijn buurt." Ik haastte me de hoek uit, maar botste tegen een ander persoon op. 'Waarom blijf ik vandaag tegen mensen aanbotsen?' Ik zuchtte en mopperde. Helaas was het Ethan. Toen hij me om de hoek zag komen, vertrok zijn gezicht. Toen hij achter me keek, werd zijn uitdrukking plechtig. Ryan verscheen om de hoek toen ik mijn hoofd draaide. Hij grijnsde naar Ethan toen hij hem zag. Ik keerde mijn blik terug naar Ethan. "Excuseer me." Ik bewoog me weg van Ethan en bereikte de dansvloer. Teresa was nergens te bekennen. Ik begon naar haar te zoeken. Om Teresa te vinden, bleef ik mensen op de dansvloer lichtjes duwen. Een hand greep mijn hand vast en trok me weg van de menigte. "Daar ben je! Waar was je? Toen ik terugkwam naar de bar, kon ik je niet vinden," zei Teresa hijgend. "Papa belde me, dus ik ging zijn telefoontje beantwoorden." "Ik dacht dat ik je kwijt was in de club," zei Teresa en ze omhelsde me. "Laten we teruggaan," mompelde ik. Ze knikte naar me en we gingen de club uit. Ik haalde diep adem toen de frisse lucht mijn gezicht bereikte. Ik voelde me vanbinnen verstikt totdat ik eruit kwam en me levend voelde. Feesten was absoluut niet mijn ding. Clubs waren niet mijn plek. Ik was blij met een eenvoudig leven. Deze mensen waren niet zoals ik. Hun levens waren drastisch anders dan de mijne. We liepen naar de auto van Teresa en stapten in. Teresa startte de auto. "Waar was je trouwens? Ik heb je in bijna de hele club gezocht." "Ik was in een hoek." "Oh. Ik heb de hoeken niet doorzocht. Mijn fout." "Hmm." Ik keek naar buiten. "Waarom ben je zo uit je hum?" "Ik heb de meest belachelijke man ontmoet die ik ooit heb gezien." "Wie?" "Iemand die alleen weet hoe hij meisjes lastig moet vallen." Ik hoorde een gegrinnik. Ik draaide mijn hoofd naar Teresa. "Wat?" vroeg ik. "Je ziet er geïrriteerd uit. Wie heeft mijn beste vriendin boos gemaakt?" "Die Ryan Iversen," mompelde ik. "WAT?" schreeuwde ze. "Hé, stop met schreeuwen. Concentreer je op de weg. Ik wil niet doodgaan." "Allison, wat heeft hij gedaan?" "Niets. Ik heb zijn leuke tijd verpest, dus hij vroeg om een vervanging." "Wat een idioot!" "Ja, precies. Ik heb hem hard weggeduwd voordat hij dichtbij me kon komen." "Die klootzak!" Ik zuchtte toen Teresa Ryan begon te vervloeken. "Allison, blijf uit de buurt van Ryan. Ik heb veel dingen over hem te weten gekomen. Hij was een playboy op zijn vorige school. Iedereen van buitenaf kent hem, vooral meisjes. Hij is erg populair bij meisjes. Hij gaat niet uit, maar neukt alleen-" "OKÉ OKÉ STOP ERMEE." Ik schreeuwde en verhinderde haar om me meer te vertellen. "Ik wil die stomme dingen niet horen." "Oké." Teresa hield haar mond en bleef rustig rijden. We bereikten mijn huis. Ik stapte uit de auto. "Bedankt, Teresa." "Ik had je niet moeten vragen om met me mee te gaan. Ik heb je alleen maar verveeld." "Nee, ik heb genoten van het moment met je. Dus nogmaals bedankt. Het was een nieuwe ervaring." Teresa knikte en glimlachte, daarna reed ze weg. Ik ging mijn huis binnen en zag mijn ouders op me wachten. We aten samen, daarna ging ik slapen. De volgende ochtend werd ik vroeg wakker. Nadat ik me had aangekleed voor school, stond mijn moeder erop dat ik ontbijt zou eten voordat ik het huis verliet. Mijn vader grinnikte, "Wat is de haast?" "Papa, ik kom te laat." "Zeg ze dat je vader je tijd heeft gekost, waardoor je te laat bent." Ik schudde mijn hoofd. "Papa, niemand weet dat ik de dochter van de bèta ben." "Waarom?" "Ik wil geen aandacht trekken. Ze zullen me anders gaan behandelen, wat ik niet wil. Net zoals ze Ethan behandelen." Mijn moeder sprak, "Ryan komt ook naar jouw school." Ik knikte en bleef eten. "Luna Ella zei dat ik je moest vragen of je hem rond kon leiden, aangezien hij nieuw is." Ik pauzeerde en dacht, 'Ja, hij is nieuw en is al begonnen met meisjes te tongen.' Plotseling schudde mijn vader zijn hoofd. "Nee, hij is niet zoals Ethan. Je kunt vrienden zijn met Ethan, maar niet met Ryan. Ik wil niet dat je in zijn buurt bent, oké?" Ik keek mijn vader met verwarde ogen aan, maar toen besefte ik dat iedereen Ryans persoonlijkheid kende. Het was dus goed om ver van hem weg te blijven. "Maak je geen zorgen, papa. Ik blijf uit zijn buurt." Mijn moeder zei niets. We ontbeten daarna in stilte. Ik nam een bus naar school. Toen ik op mijn school aankwam, merkte ik dat de meisjes in verschillende stemmingen waren. Sommigen van hen leken blij, terwijl anderen depressief waren. Ik wandelde door de gang. Mijn blik werd getrokken naar Ethan. Julie was daar bij hem. Hun armen waren in elkaar gehaakt en ze gingen naar een les. 'Hebben ze het gisteravond goedgemaakt?' vroeg ik me af. Ik voelde me gebroken. Ik draaide me om en ging naar de kleedkamer. Ik opende mijn kluis, maar schrok toen iemand de deur dichtsloeg en achter me stond. Geschrokken draaide ik me om. "Wat deed je denken dat ik je niet zou herkennen, Allison Clark?"