"Wie ben jij?" Ik kwam weer tot mijn zinnen en deinsde achteruit van de jongen. "I-ik..." Ik keek weg en probeerde mijn woorden te vinden. "Aan je uiterlijk te zien, hoor je hier niet thuis." Ik veegde mijn tranen weg. Ik keek de jongen boos aan vanwege zijn onbeschofte opmerking. Mijn blik maakte hem sprakeloos. Ik draaide mijn hoofd om naar Ethan te kijken, die nog steeds met Julie aan het praten was. Toen liep ik langs de jongen die net onbeschoft tegen me had gedaan. Hij kon onmogelijk beweren dat ik hier niet thuishoorde. Wat bedoelde hij precies? Kon ik niet naar de club komen omdat ik geen korte jurk droeg? Ik was ook geïrriteerd door Ethan. In werkelijkheid was ik vooral overstuur door hem. Ik had al heel lang gevoelens voor hem. Maar hij vernietigde mijn hart zonder zelfs maar tegen me te spreken. Ik ging terug naar Teresa. Ze bekeek mijn gezicht zorgvuldig en vroeg: "Wat is er gebeurd?" "Niets." "Wat niets? Had Ethan het twee jaar geleden niet met haar uitgemaakt? Waarom is hij nu bij haar? Of praten ze gewoon over willekeurige dingen?" "Zoiets." Mompelde ik. Toen we een jongensstem over de luidsprekers hoorden, begon iedereen te juichen voor iets. We richtten onze aandacht op de dansvloer, waar een student uit het laatste jaar een microfoon vasthield. "Dames en heren, laten we kennismaken met de meest begeerde vrijgezel die ieders aandacht trok met een enkele blik, wiens levensstijl de droomlevensstijl is voor ons jongens, die vandaag is teruggekeerd naar zijn roedel en zijn roedels mensen, die morgen naar onze school zal komen om alle meisjesharten te doen sneller slaan. Verwelkom alstublieft Ryan Iversen." Iedereen juichte en applaudisseerde luid. Ik werd bijna doof toen de meisjes naast me begonnen te gillen. 'Wat is er zo goed aan deze Ryan Iversen?' dacht ik. Maar mijn ogen werden groot toen ik zag wie Ryan Iversen was. "Hij is het!" Mompelde ik toen ik de jongen zag waar ik een paar minuten geleden tegenaan was gebotst. Ik hoorde de stemmen van andere meisjes. "Oh mijn God! Hij is zo knap!" "Hij is zo heet! Kijk naar zijn kapsel! Hij kwam inderdaad uit het buitenland met een flitsende look en een goed gebouwd lichaam. Zijn verbluffende gezicht kan ook niet worden genegeerd." "Ik dacht dat alleen Ethan zo knap kon zijn! Maar nu kan ik zeggen dat iemand knapper is dan hij!!!" "Oh! Kom op. Ethan is knapper. Kijk eens naar hem. Hij zal in de toekomst onze Alpha zijn. Ryan kan de aura die hij heeft niet hebben. En ik heb gehoord dat Ryan een playboy is. Hij houdt er alleen van om te spelen. De twee broers zijn totaal tegenovergesteld aan elkaar." Er was hier en daar zoveel gekrakeel onder meisjes, waar jongens jaloers leken terwijl ze naar Ryan keken. Het kan zijn vanwege zijn zorgeloze levensstijl. Teresa draaide zich naar me toe en zei: "Ik kan zeggen dat er een nieuwe domkop op onze school is gekomen." Ik keek haar aan en grinnikte. "Waarom?" "Kijk naar deze jonge man. Was zijn broer niet genoeg om een drama te veroorzaken? Nu hij erbij is gekomen, kunnen we verwachten dat meer meisjes over hen beiden zullen gillen. Ik geloof dat onze studenten te veel schooldrama's kijken. Als gevolg hiervan bootsen ze het na om zo'n drama in het echte leven te ervaren." Ik wierp een blik op Ryan, die net de fles champagne had geopend. Iedereen trok zijn glazen dichter naar hem toe. "Eén ding moet ik zeggen," zei Teresa. "Wat?" Ze fluisterde: "Hij is inderdaad knapper dan jouw Ethan." Ik kreunde en greep haar pols. "Wat is er aan de hand?" "Kunnen we nu weggaan?" "Blijf alsjeblieft nog even. We zijn hier net. Minstens een half uur? Alsjeblieft?" Ik kon geen nee zeggen tegen Teresa. Ze vond het leuk om naar feestjes te gaan. Alleen omdat ik het niet leuk vond of beledigd was door Ethan, betekende niet dat ik Teresa's gelukkige momenten moest verpesten. Ik knikte en ze leidde me naar de bar. "Negeer die eikel gewoon," mompelde Teresa tegen me, wijzend naar Ethan. We zaten een beetje weg van Ethan. Hij leek slecht gehumeurd te zijn. Ik herinnerde me dat zijn humeur 's ochtends ook laag was. Had hij echt een slechte relatie met zijn broer? Julie zei iets tegen hem en Ethan schoof zijn kruk naar ons toe. Ik was verrast toen hij me aankeek. Ik kon mijn blik niet afwenden van zijn diepe, donkere ogen. Hij wendde zijn blik af en richtte zijn aandacht weer op Julie voordat hij zijn hoofd schudde. Julie zei weer iets en lachte. "Dit meisje is vast van plan iets. Ze klampt zich aan Ethan vast als superlijm. Ze hebben het uitgemaakt en zijn al die tijd niet meer bij elkaar gekomen. Dus, waarom nu?" zei Teresa. "Ja." Ik knikte omdat ik ook geen antwoord had. Ik keek naar de ober. "Wat zou u graag willen drinken, mevrouw?" "Water." "Weet u dat zeker?" "Ja." "Oké." Teresa bestelde een biertje en de ober gaf me een glas water. Ik hield niet van drinken. Het was niet alsof mijn ouders me ervoor zouden straffen, maar ik vond het niet leuk. De luide muziek begon de hoofden van mensen te doen tollen. Mensen begonnen te dansen zoals ze nog nooit hadden gedanst. Er waren veel jongens en meisjes aan het drinken. Sommigen van hen begonnen te zoenen alsof het de beste plek ervoor was. Teresa stelde me voor aan twee meisjes genaamd Lily en Eliza. Het leken vrolijke meisjes te zijn. Teresa moedigde me aan om met hen mee te dansen, maar ik weigerde. Ik verzekerde haar dat ze naar de dans kon gaan en dat ik geduldig op haar terugkeer zou wachten. Ze was eerst bezorgd, maar Lily overtuigde haar ervan dat ik daar prima zou zitten. Ik kon Teresa op de dansvloer zien dansen. Ze had een fantastische tijd op het feest. Ik grijnsde toen ik haar zag glimlachen en meebewegen op de muziek. Na een paar minuten begon ik me te vervelen. Toen ik mijn telefoon tevoorschijn haalde, ontdekte ik vijf gemiste oproepen. "Shit!" Ik schold mezelf uit toen ik de gemiste oproepen van het telefoonnummer van mijn vader zag. Teresa, die aan het dansen was, ving mijn blik op. Ik stoorde haar niet en ging op zoek naar een rustige plek om mijn vader te bellen. Ik liep naar de uiterste linkerhoek van de club. Ik kon de muziek steeds zachter horen worden toen ik naar binnen stapte. Maar mijn stappen stopten toen ik een man zag zoenen met een meisje. De handen van de jongen verstevigden zich om de taille van het meisje. Zijn gezicht was in haar nek begraven. Het scherm van mijn telefoon lichtte op en er begon een beltoon te spelen. Alsof zijn zoensessie was onderbroken, richtte de jongen zijn woedende blik op mijn kant. In het gedimde licht kon ik zijn gezicht zien. "JIJ!"