Była godzina po północy, kiedy w końcu otworzyły się drzwi wejściowe. Daphne dosłownie wparadowała do domu jak szczęśliwy jelonek, a Zephyr szedł za nią. Włączyli światła i wyglądali na zdezorientowanych, że nie czekam na nich w salonie, jak zawsze to robiłam. Daphne zdawała się nie przejmować, czy śpię, czy nie, i krzyknęła w stronę sypialni: "Wypierz moje ubrania! Zostawię je na sofie!" Po tym z