Vücudum onunkine çarptığında zaman yavaşlamış gibiydi. Şaşkınlık ve utanç karışımı duygularla dolup taşarak bir nefes verdim. Odada tam bir sessizlik vardı. Nasıl olur da onun kucağına oturabilirdim? Yavaşça ona baktım. Derin, siyah gözleri anında benimkilerle buluşunca, omurgamdan aşağıya bir ürperti indi. Dünya sanki arka plana kayboldu ve o anda var olan tek kişiler bizdik. Sanki zaman durmuştu