(James'in Ağzından) Tapınaktan mezarlığa tabut taşınırken kederle izliyorum. Soğuk bir Ekim günü ve gri gökyüzü ile çiseleyen yağmur, genel kasvetli atmosfere katkıda bulunuyor. Sürünün Stephanie'nin cenazesi için her şeyi ne kadar çabuk bir araya getirebildiğine hayran kalmadan edemiyorum. Bizim dünyamızda tüm cenazeler hızla gerçekleşir, ancak cenazelerin ne kadar hızlı yapılması gerektiği nedeniyle, dekor ve davetli listesi genellikle biraz eksik kalır. Stephanie'nin ne kadar sevildiğinin bir kanıtı olarak, onun onuruna pek çok güzel çiçek aranjmanı yapabildiler ve diğer sürülerden birçok kurt da dahil olmak üzere pek çok kişi hayatını onurlandırmak için burada bulunabiliyor. Böylesine korkunç bir olay olmasaydı, aslında renk düzenini güzel olarak tanımlardım. Gerçi sonbahar her zaman en sevdiğim mevsimlerden biri olmuştur. Bugün takvimde başka bir etkinliğimiz olduğunu belirsiz bir şekilde biliyorum, ancak dürüst olmak gerekirse ne olduğunu düşünemiyorum. Büyük bir sürü ile -Batı Dağı Sürüsü'nün 10.000'den fazla üyesi var- çok fazla etkinliğimiz oluyor. Gelecekteki alfa olarak, mümkün olduğunca çoğuna katılmam bekleniyor, ancak kimse hepsini hatırlamamı beklemiyor... o anda öyleymiş gibi davranmaya çalışsam bile. Bir Omega veya harika kız arkadaşım tarafından hatırlatılmadıkça, çoğu zaman kendi annemin ve babamın doğum günlerini bile hatırlayamıyorum. Harika kız arkadaşım. Gözümden bir yaşı silerek iç çekiyorum. Bir daha asla doğum günlerini hatırlatmak için yanımda olmayacak. Ne yazık ki, bugünkü törenin ne hakkında olduğunu bilmediğimi iddia etmenin bir yolu yok. Stephanie Brogan hayatımın aşkıydı ve o benim gelecekteki eşim ve ay tanrıçam olacaktı. Hâlâ gittiğine inanamıyorum. Kıvılcımlar ve onunla birlikte geldiği söylenen harika seks de dahil olmak üzere, eş bağını tam olarak deneyimleyemedik bile. Sadece üç ay daha yaşasaydı, kurtlarımız birbirini eş olarak teyit ederdi ve Stephanie yatağımda ve hayatımda hak ettiği yeri resmen talep edebilirdi. Onun seksi vücudunu yatağıma buyur etmek yerine, bugün ona veda ediyorum. Ayrıca birlikteki tüm gelecekteki planlarımıza ve hayallerimize de veda ediyorum. Bu konuda öfke ve kırgınlık hissetmeden edemiyorum. İşler böyle olmamalıydı. Cenaze töreninin geçtiğini izlerken -babam, annem ve ben, beta ailesiyle birlikte, konuklar tapınaktan mezarlığa geçerken girişte durmalıyız- Stephanie'nin küçük kız kardeşi Lily'yi görüyorum. Annesinin yanında duruyor. Hem üzgün hem de masum görünüyor, bu da vücudumdaki öfkenin daha da artmasına neden oluyor. O küçük velet Stephanie'nin ölümünün nedeni. ***DÜN GECEYE DÖNÜŞ*** Stephanie ve ben sürü evinin oturma odasında bir film izlerken kanepede sarılıyoruz. Elim uyluğunda ve onu öpmek üzereyken bir metin mesajıyla dikkati dağılıyor. Stephanie mesajı görmeme izin vermedi, bu da beni sinirlendiriyor, ancak bir erkekle buluşmak için gizlice dışarı çıktıktan sonra Lily'nin ormanda kaybolduğunu çabucak açıklıyor. Stephanie'nin kız kardeşi 13 veya 14 yaşlarında. O yaşta olmanın getirdiği tüm ergenlik sivilcelerine ve tavırlarına sahip. Güzel sarı saçları ve ela gözleri olan Stephanie'nin aksine, Lily'nin kızıl kahverengi saçları ve parlak yeşil gözleri var. Ya da en azından parlak yeşil olduklarını düşünüyorum; genellikle onları büyük siyah gözlüklerle kapatıyor. Stephanie ayağa kalkıyor ve Lily'nin ona mesaj attığını, gelip onu bulması için yalvardığını söylüyor. Kesintiden rahatsızım, ama küçük veledi almaya Stephanie ile birlikte gitmeyi teklif ediyorum. Stephanie, başka birinin küçük kaçamağını bilmesi durumunda Lily'nin üzüleceğini söylüyor. Stephanie iyi olacağına dair bana güvence veriyor ve sonra yanağımdan çabucak öpüyor. Stephanie ayrıldığında kurtum ve ben kötü bir hisse kapılıyoruz, ancak Stephanie bizi parmağının ucunda oynatıyor. Kurtumun ve benim onunla herhangi bir konuda aynı fikirde olmaması neredeyse imkansız. Filmi duraklatıyoruz ve Stephanie'nin geri gelmesini beklerken babamın ofisinde biraz iş yapmaya karar veriyoruz. Zaten bir gece kuşuyum, bu yüzden beklemekten çekinmiyorum. Ne yazık ki, Stephanie ayrıldıktan yaklaşık bir saat sonra, sürü savaşçılarımızdan acil bir zihin bağlantısı alıyorum. Küçük Veledin ormandan yardım için çığlık atarak koştuğu görüldüğünü bildiriyorlar. Daha fazla bir şey söyleyemeden, kurt formuma geçiyorum ve koşmaya başlıyorum. Stephanie'nin kokusunu ormanın derinliklerine kadar takip ediyorum... ta ki Stephanie'nin kanıyla kaplı küçük bir açıklığa gelene kadar. Yırtık, kanlı kıyafetleri etrafa saçılmış ve saçlarının tutamları da etrafa atılmış. Bu, şimdiye kadar gördüğüm en kötü, en vahşi manzara. Her yerinde haydutların kokusu var, bu yüzden ne olduğu oldukça açık. O a---delikleri cesedini bile bırakmaya zahmet etmemişler. ***GERİYE DÖNÜŞ SONU*** Dün geceki sahneyi düşünürken gözyaşları düşmeye devam etmekle tehdit ediyor. Stephanie'den geriye kalanı bulduğumdan beri uyumadım ya da yemek yemedim ve duygularımı bir arada tutmakta zorlanıyorum. Gözlerim Lily'yi gördüğünden beri, ona olan öfkem hoş bir dikkat dağıtıcı oluyor. Gözlerimi ondan ayırmakta çok zorlanıyorum. Gerçek şu ki, kendimi her zaman ona karşı tuhaf bir şekilde meraklı bulmuşumdur, ama bugün... bugün tek yapmak istediğim öfkemi birinden çıkarmak ve o da herhangi biri kadar iyi bir hedef gibi görünüyor. O aptalca ergen davranışı bana eşime mal oldu! Ve bu sürüye gelecekteki ay tanrıçasına mal oldu! Kurtum Luke, sakinleşmem için bana yalvarıyor. Kurt tarafının insan tarafını sakinleştirmeye çalışması ilginç bir şey. Ne kadar üzgün, öfkeli ve duygusal olsam da, onu görmezden gelmek ve hemen o Küçük Velete ders vermeye başlamak cazip geliyor. Ancak, Stephanie'nin cenazesinin onunla ilgili olması gerektiğini ve ağlak bir ergen veletle ilgili olmaması gerektiğini hatırlattıktan sonra Luke'un tavsiyesine uymaya karar veriyorum. Bu, Lily'nin yaptığıyla yanına kâr kalmasına izin vereceğim anlamına gelmiyor, ancak intikamımı almak için daha uygun bir zamanı bekliyorum. Odak noktamı, kanlı kıyafetleri, saçı ve üzerinde kanı bulunan sitede bulunabilen her şeyle doldurduğumuz Stephanie'nin tabutuna geri çeviriyorum. Tabut amfitiyatronun ortasına getirilmiş. Alfa ve beta aileleri ön sıraya oturuyor ve babam ve sürü rahibi törene başlamak için tabutun yanına geçiyor. Tören birçok dua, ritüel ve konuşmacıyı içeriyor. Ortalama bir tören 2-3 saat sürer ve Stephanie'nin sürüdeki statüsü ve ne kadar sevildiği göz önüne alındığında büyük olasılıkla 4-5 saate yakın sürecek. Tören sırasında, etrafımdakilere bakarak kendimi oyalamaya çalışıyorum. Şu anda yapmak istediğim tek şey bu olsa bile, cenin pozisyonuna kıvrılıp bir bebek gibi ağlayarak zayıf görünmek istemiyorum. Ağlarken ön sırada yanımda oturan Stephanie'nin anne babasına baktıkça kalbim kırılıyor. Stephanie'nin babasının -güçlü, kudretli bir Beta kurdu- yıkıldığını görmek çok nadiren gördüğüm bir manzara. Gözlerindeki acı yürek parçalayıcı. Ayrıca eşi Jenny'ye sarılırken Stephanie'nin kardeşi Nick'i de fark ediyorum. İkisi de ağlıyor. Nick benim en iyi arkadaşım ve onu daha minik yavrular olduğumuzdan beri tanıyorum, ama onu kelimenin tam anlamıyla hiç ağlarken görmedim. Hiç kuru göz olmadığını fark ediyorum. Babamın bile yanaklarından birkaç kaçak gözyaşı süzülüyor, gerçi bunu işaret eden herkesi öldüreceğinden eminim. O da benim gibi gururlu bir adam. Gökyüzü kararmaya devam ederken, Küçük Veledin koltuğunda rahatsızmış gibi davranmaya başladığını fark ediyorum. Stephanie'nin annesinin sinirlendiğini anlayabiliyorum ve haklı da. Bir kereliğine, Küçük Velet kendisinden başka bir şeyi düşünemez mi? Cidden. Bu sadece bir tören. Sadece bir. Kendisine yardım etmeye çalışırken ölen ablası için. Küçük Veletin kendini bir arada tutamamasına nasıl cüret eder? Bir de bakıyorum ki ay gökyüzünde yükselmiş ve son ayinler rahip tarafından söyleniyor. Tam o anda, Küçük Velet annesinin kulağına bir şeyler fısıldıyor. Annesi dönüp ona ters ters bakıyor, bu da Küçük Veledin başını eğmesine neden oluyor. Sonra Küçük Veledin ayağa kalkıp uzaklaştığını izliyorum. Acı çekiyor gibi görünüyor ve umarım öyledir. Kız kardeşinin cenazesinden uzaklaşmaya nasıl cüret eder! Özellikle de son ayinlerin ortasında! Onu takip edip aklımın bir köşesini ona vermek istiyorum, ama Stephanie benim için bundan daha fazlasını ifade ediyor. Yakında Lily'den yani Küçük Veletten intikamımı alacağımı bir kez daha kendime hatırlatıyorum. Bu gece, hayatımın aşkına odaklanmalıyım.