(Lily'nin Ağzından) Stephanie'nin altıncı ölüm yıldönümünden bir önceki gece, saat 21:00 sularında sürüye geri dönüyorum. Sınır kapılarına yaklaştığımda, arabamı park etmem ve araçtan çıkmam isteniyor. Sınır kapılarındaki üç erkek muhafız -Marcus, Joey ve Aiden- benden adımı soruyorlar, bu da gözlerimi devirmeme neden oluyor. Üçüyle de okulda okudum. 7. sınıftan 10. sınıfa kadar aldığım her matematik dersinde Aiden'ın yanında oturdum. Marcus ve ben 10. sınıfta fen dersinde laboratuvar ortağıydık. Ve Joey'nin uzun süreli kız arkadaşı ve şimdi eşi olan Jessica, her şey olmadan önce çok iyi arkadaşlarımdan biriydi. Eskiden göründüğümden farklı göründüğümü kabul ediyorum, ama O KADAR farklı görünmüyorum. Ergenlik sivilcelerim geçti; biraz daha uzun ve zayıfım; saçlarım daha uzun; göğüslerim nihayet çıktı; ve artık gözlüklerimi takmakla uğraşmıyorum. (Bu sürüde tam zamanlı yaşamayı bıraktığımızdan beri, Rose bu özel önlem konusunda biraz daha rahatladı. Yine de burada dönüşmeme izin vermiyor.) Gözlükler hariç, görünüşümdeki değişikliklerin çoğu zamanla kademeli olarak meydana geldi. Beni tanıyamayan varsa, bunun nedeni beni gerçekten görmeyeli çok uzun zaman geçmiş olmasıdır. Yine de neden şaşırdığımı bilmiyorum. Beni alay etmek veya zorbalık yapmak dışında, bu sürüdeki çoğu insan Stephanie öldüğünden beri bana pek dikkat etme zahmetinde bulunmadı. Bir bakıma, üç muhafızın beni tanımamasına minnettar olmalıyım sanırım. Okul sırasında, bu üçü en büyük zorbalarımdandı. Eminim ki onlar -sürüdeki diğerleri gibi- bana kötü davranmanın gelecekteki alfalarına yaranmanın bir yolu olduğuna inanıyorlardı. Kısa bir an için -aldığım zorbalıkların bazılarını hatırlarken- onların cehaletinden yararlanıp onlara sahte bir isim vermeyi düşünüyorum. Bu kesinlikle hayatımı kolaylaştırırdı. Ne yazık ki, insanların hakkımda söylediklerine rağmen, ben bir yalancı değilim. Derin bir nefes alarak dürüstçe cevap veriyorum: "Lily Brogan." "Lily Brogan? O Beta'nın çocuğunun adı değil mi?" diye soruyor Marcus. Ona cevap vermek için ağzımı açıyorum, ancak Marcus'un benimle konuşmadığını; Aiden ile konuştuğunu fark ettiğimde kendimi durduruyorum. "Sanırım öyle. Ama bu kesinlikle o değil. Kimliğini sorsan iyi olur," diye cevap veriyor Aiden. "Evet, Beta'nın çocuğuna hiç benzemiyor. Ay Tanrıçası'nın onun kurdunu aldığını ve Luna Stephanie'yi öldürdüğü için onu korkunç bir görünümle lanetlediğini duydum. Onu en son gördüğümde yüzünde kocaman kraterler vardı," diye ekliyor Joey. Marcus gülüyor. "Onların krater olduğundan emin misin? Belki de spagetti sosuydu." Hepsi gülmeye başlıyor, ama iki nedenden dolayı içim cız ediyor. Birincisi, lise birinci sınıftayken Joey'nin öğle yemeğimi okul kafeteryasında başımdan aşağı döktüğü bir olaya atıfta bulunuyorlar. Bu olayı iyi hatırlıyorum, sadece kamuoyunda utanç verici olduğu için değil, aynı zamanda yerine bir öğle yemeği almak için hiç param kalmadığı ve bu yüzden 48 saat boyunca hiçbir şey yemediğim için. İkincisi, Joey az önce kız kardeşime "Luna Stephanie" dedi. Sürü üyeleri ona şimdi böyle mi sesleniyor? Sürünün kız kardeşimi sevdiğini anlıyorum, ama bazen bu lanet olası sürünün aklını kaçırıp kaçırmadığını merak ediyorum. Stephanie ve James'in aslında eş olduklarını asla doğrulamadıklarını unuttular mı? Ve Stephanie'nin aslında Luna olarak yemin etmediğini? Görünüşe göre geçen her yıl, Stephanie'ye bahşedilen azizlik biraz daha büyüyor. Belki de gelecek yıl sürü üyeleri Stephanie'nin insan kanseri için tedaviyi keşfettiğine inanmaya başlayacaklar. Öğğğ. Biliyorum, acımasızca konuşuyorum. Ben de acı hissediyorum. Marcus bana geri dönüyor. "Kimlik lütfen." Ehliyetimi ona uzatıyorum. Merakla ona bakıyor ve sonra Joey ve Aiden'a gösteriyor. "Beyefendiler, görünüşe göre bir kimlik hırsızlığı vakasıyla karşı karşıyayız. Bence güzel hanımefendi bana sahte bir kimlik kartı verdi. İyi bir sahte bile değil; ehliyet fotoğrafına hiç benzemiyor." Aman Allah'ım. Cidden mi? Ehliyet fotoğrafım daha geçen yıl çekildi ve çok da benim resmim. Bu saçmalık olmaya başladı. "Çalınacak tüm kimlikler arasında, neden biri LILY BROGAN'ı taklit etmek istesin ki?" diye soruyor Aiden. Joey beni baştan aşağı süzüyor. "Hanımefendi, buralı olmamalısın, çünkü buraya 80 kilometre yarıçapında yaşayan herkes Lily Brogan'ın taklit etmek isteyeceğin SON dişi kurt olduğunu bilir. Aslında o bir kurt bile değil." "Sadece Beta Robert'ı arayın, lütfen," diye soruyorum sinirli bir ses tonuyla. "Bunun iyi bir fikir olduğundan emin misin, güzel hanımefendi?" Marcus çenesini ovuşturuyor ve tekrar gülmeye başlıyor. "Aslında, belki de Lily Brogan'ı taklit etmek o kadar da çılgınca bir fikir değil. Beta Robert'ı, bunu kusurlu tohumundan yükselmek için iyi bir fırsat olarak görmesinden dolayı suçlayamam." Diğer ikisi de Marcus'un kahkahalarına katılıyor. Tekrar. Bu erkeklerin yapacak daha iyi bir işi yok mu? Ortak kahkahaları beni gerçekten sinirlendirmeye başlıyor. Yanlışlıkla kurt adamlar yerine sırtlan sürüsüne mi geldiğimi merak etmeye başlıyorum. "Sully'nin Lily'ye --- yedirdiği zamanı hatırlıyor musun?" "Ara. Beta. Robert'ı. Lütfen." Sözünü kesiyorum; bu sefer daha güçlü bir şekilde çünkü Rose da aurasından biraz ekledi. Aiden'ın hangi hikayeyi anlatmak üzere olduğunu tam olarak biliyoruz ve bu ikimizin de hatırlamak istemediği bir hikaye. "Peki, ama sorumluluk sende," diye kabul ediyor Marcus. On rahatsız edici dakika sonra, babamın arabasıyla geldiğini ve kontrol noktasına yaklaştığını izliyorum.