Kalbim deli gibi atmaya başladığında, bir yanım uyuduğumu biliyordu. Olayın üzerinden üç hafta geçmişti ama bedenim hâlâ donup kalıyor ve tanıdık bir acı sanki üzerime çullanıyordu. Hızlı hızlı nefes alıp veriyor, kendimi uyandırmaya çalışıyordum ama ne kadar çabaladıysam, kâbusun o kadar derinliklerine kayıyordum. “Uyan, Sagira,” diye duydum etrafımda çınlayan, sanki duvarları hoparlörlerle kaplı