Een trage, constante pieptoon vulde mijn oren – en toch probeerde de kloppende pijn in mijn hoofd al mijn zintuigen te verdoven.
Langzaam opende ik mijn ogen en nam mijn omgeving in me op. Ik was weer eens in het ziekenhuis, en dat was de laatste plek waar ik wilde zijn.
De constante pieptoon kwam van een machine die vloeistoffen in mijn arm droop – geen geruststellend gezicht. Ik haatte het om zo
