"Wil… wil je me nog eens komen bezoeken?" stamelde ik. "Ik vind het fijn om je… om je hier bij me te hebben."
Hij verstijfde.
Even keek hij me alleen maar aan. Toen trok hij een wenkbrauw op, alsof hij zich niet kon voorstellen dat zijn gezelschap aangenaam was.
"Alsjeblieft... Ik voel me veiliger als je in de buurt bent," voegde ik eraan toe.
Mijn bekentenis kwam uit het niets. Ik realiseerde me
