**Ethans perspectief**
Ik stond daar met de ketting in mijn uitgestrekte hand, wachtend tot Rosalie me zou vertellen of ze hem wel of niet zou accepteren. Ze stond enkel in het maanlicht, en ze bewoog niet.
Ik had haar nog nooit zo boos gezien als een minuut geleden, toen ze tegen me had geschreeuwd en me had verteld hoe ze zich destijds over de dingen voelde.
Ik kon haar zeker geen ongelijk geven
