Keith, Olivia'nın durumunun kötüleşmesini önlemek için kemoterapiye başlaması için yarından sonraki güne randevu ayarladı. Kemoterapi beraberinde bir sürü yan etki getirecekti. İlk iki hafta hasta kendini güçsüz hissedecek ve saçları dökülecekti. Bu yüzden Olivia, seansa başlamadan önce her şeyi yoluna koymak zorundaydı. Jeff hala komada olmasına rağmen, en azından Olivia onun hastane masraflarını ödeme konusunda endişelenmek zorunda değildi. Ethan ile eskiden paylaştığı eve dönmeden önce hastaneye bir ödeme yaptı. Kemoterapiden sonra çok güçsüz kalmaktan endişeleniyordu. Bu nedenle, kemoterapiye başlamadan önce bir nakliye şirketiyle anlaştı. Zaten bu evden taşınmayı planlıyordu. Olivia'nın en iyi arkadaşı Everly Hilton, ofis kıyafetleriyle çıkageldi. Elinde çapraz askılı bir çantayla topuklu ayakkabılarıyla salına salına yürüyordu. Aynı zamanda iki paket de cips taşıyordu. Olivia, arkadaşının yüksek sesini uzaktan hemen duydu. "Liv, sonunda acılarından kurtuldun! Geçen ayki emlak satışından komisyonumu aldım, bu yüzden bugün seni Dark Horse Clubhouse'da eğlenceli bir geceye ben götüreyim! Orada senin için bir sürü erkek var!" Everly, Olivia'nın hastalığından haberdar değildi çünkü Olivia'nın saklandığı hafta erkek arkadaşını ziyaret etmek için yurt dışına gitmişti. Sadece Olivia'nın iyice düşündüğünü ve boşanmaya karar verdiğini sanıyordu. Olivia gülerek cevap verdi. "Hayır, bu işe yaramaz. Sevgilin bunu duyarsa hemen kapıma dayanacağından korkuyorum." "Ah, bırak şimdi. Uzak mesafe ilişkilerine artık asla inanmayacağım. Ona sürpriz yapmak için gitmek istedim, ama ne oldu biliyor musun? O pislik, zorla kazandığım komisyonlarımı aldı ve başka bir sürtüğe harcadı!" Everly acımasız görünüyordu, ancak gözleri acıyla doluydu. Yedi yıllık ilişkisi, uzak mesafe yüzünden bitmişti. Olivia teselli edici sözler söylemek istedi, ancak kendi karmaşık evliliğini düşündüğünde, başkalarını rahatlatma hakkı olmadığını hissetti. Bunun yerine, "Seni tanıdığım kadarıyla, bayağı olay çıkarmışsındır," dedi. Everly, Olivia'yı çiçek bahçesinin yanındaki banka götürdü ve oturdu. Bir paket cipsi Olivia'ya verdi, kendisi de diğerinden yemeye başladı. "Benim öfkem uzun mesafe ilişkisinin tüm bu yıllarından sonra çoktan yatıştı. Zaten bu konuda kötü bir hissim vardı. Birçok nedenden dolayı aşık olabilirsin, ancak ondan vazgeçmek için sadece bir tanesine ihtiyacın var." Sisli gökyüzüne baktı ve devam etti. "Başlangıçta, Sevgililer Günü'nde beni görmek için dünyanın öbür ucuna uçardı, sadece birkaç gün izni olsa bile. Şimdi ise üç yıldır hiç eve gelmedi." "Yatmadan önce bana günaydın dilerdi, ama son birkaç yıldır bana o kadar sık mesaj atmadı. Ben de doktora çalışmalarıyla meşgul olduğunu düşündüm, bu yüzden tam zamanlı okurken, ona maddi olarak destek olmak için yarı zamanlı emlakçı olarak çalışmaya başladım." Everly'nin üzüntüsü arttı. "Para için neler yapmadım ki? Ve komisyonlarımdan kazandığım parayla, ona yurt dışında bir ev bile aldım." "Liv, bu hikaye tam bir pembe diziden fırlamış gibi." Sızlanmaya devam etti. "Bir ara delireceğimi sandım. Ona aldığım boxerlarla onu aldatırken yakalamak oldukça gülünçtü." Everly sırıtıyordu, ancak gözyaşları yanaklarından elindeki cips paketine doğru süzülüyordu. "Kahve almadan önce iki kere düşünmek zorundaydım. Onu desteklemek için çok tutumlu yaşadım. Ama sonunda ne elde ettim? Ben, sadece bir haini desteklemek için daireleri gezen prestijli bir tıp fakültesi öğrencisiyim. O prezervatifleri bile benim kartımla almış olabilir." Olivia en iyi arkadaşına sarılmak için uzandı. "Ah, lütfen ağlama. O senin zamanına değmez." "Ben de öyle düşünüyorum. Ona ne kadar iyi davrandığımı biliyor musun? Olay çıkarmadım. Bir sigara yaktım ve bana geri ödemesi gereken parayı hesaplamaya başladım. Neyse ki evi benim adıma yapmıştım. Aynı gece onu ve o sürtüğü evden attım." Olivia, Everly'nin kararlılığına oldukça şaşırmıştı. "Peki, her şeyi kabul etti mi?" "Tabii ki hayır. Evi ve parayı geri istediğimde hemen dizlerinin üzerine çöktü ve benden onu affetmemi istedi. Onu önümde ağlarken gördüğümde, ona ilk başta beni neyin aşık ettiğini merak ettim." "Neyse, evi satmak ve onunla tüm bağlarımı koparmak için birkaç gün daha kaldım ve sonra eve geldim." Everly gözyaşlarını hızla sildi ve devam etti, "Liv, biz romantik aşka inanma yaşını çoktan geçtik. Aşk ve ekmek arasında seçim yapmak zorundayız, değil mi? Bir yıl önce sana boşanmanı söylediğimde hoşuna gitmemişti, bu yüzden sonunda iyice düşündüğüne sevindim. Sadece Ethan Miller ile olan boşanma anlaşmandan bile, birkaç ömür boyu geçinebilirsin." Everly son cipsini bitirdikten sonra gülümsedi. "Bak, adamını kaybetsen bile, onun zorla kazandığı serveti on farklı yakışıklı adama harcayabilirsin. Bu harika değil mi?" Olivia garip bir şekilde öksürdü. "Şey, Ethan'dan sadece on milyon dolar aldım." "Ne? O aldatan piçin sana sadece on milyon dolar teklif etme cüreti..." Everly inanmayarak nefesini tuttu. "Sana karşı çok cömert değil miydi? Ne zamandan beri bu kadar cimri oldu? Parası yok gibi davranıyor." Olivia daha fazla açıklamadı. "Bir erkek aşık olduğunda, sana ayı verir. Artık sana düşkün olmadığında, çöpten bile değersizsin. Onu konuşmayalım. Taşınmama yardım etmen için seni buraya çağırdım." "Elbette. Bundan sonra sana güzel bir akşam yemeği ısmarlayacağım." Olivia gülümsedi. "Tamam." Villadaki hemen hemen her şey Ethan'a aitti, bu yüzden paketlemesi gereken pek bir şey yoktu. Bu, taşınmaktan çok, eşyalarını almak için uğramak gibiydi. Duvarda bir düğün fotoğrafı asılıydı. Fotoğrafta Olivia'nın parlak bir şekilde gülümsediği görülebiliyordu. Her zaman ciddi görünen Ethan bile gülümsemeyi başarmıştı. Ethan ve ilişkisi düşüncesi Everly'nin sinirini bozdu. "Bu düğün fotoğraflarıyla ne yapacaksın? Yani, onları her zaman cips için biraz parayla takas edebilirsin. Ya da belki de ateşe verebilirsin." Olivia başını salladı. "Sorun değil. Boşanmada her şey yarı yarıya bölünmeli." Bir hizmetçiye tüm fotoğrafları çerçevelerinden çıkarmasını, kendi resimlerini kesmesini ve fotoğrafları geri koymasını emretti. Geri bırakmakta tereddüt ettiği tek oda, Ethan'ın dekore etmesine yardım ettiği, kendi tasarladığı çocuk odasıydı. Marina'nın çocuğunun o çocuk odasına taşınmasını istemiyordu. Çocuk odasını kurduktan bir yıl sonra, sonunda beşiği dışarı taşıma kararı aldı ve nakliyecilerin oradaki tüm süslemeleri kaldırmasını sağladı. Şaşırtıcı bir şekilde, sayısız gün ve uykusuz gece alan şeyleri kaldırmak sadece birkaç saat sürdü. Tüm yıl boyunca biriken anılar, o şeylerle birlikte çöp kutusuna gitti. Vilanın girişinde dururken, ilk taşındığında duyduğu heyecanı hatırladı. Kederleri, taşındığı günkü neşenin tam tersiydi. Muhtemelen evliliğinin yıkıma doğru gittiğini hayal etmemişti. Son bir kez bakarak, geçmişteki benliğine veda etti ve ayrıldı. Sonra Everly'ye doğru yürüdü. "Eve, benimle kuaföre gelsene." Everly omzunu sıvazladı. "Harika! Yeni bir saçla yeni başlangıcını kutlayalım! O pislikleri arkamızda bırakma zamanı! Saçımı güzel bir pembe tonuna boyayacağım! Sen ne yapacaksın, Liv?" Olivia tereddüt etmeden cevapladı, "Kısa istiyorum." "Liv, her türlü yakışıyorsun, ama çok kısaltma. Pişman olmandan endişeleniyorum." Everly, Olivia'nın kemoterapi sonrası yoğun saç dökülmesinden endişelendiği için kısa saç istediğini bilmiyordu. Olivia gülümsedi. "Hayır, pişman olmayacağım."