Fakat Stephanie, Sebastian'ın gözlerinden hiçbir şey okuyamıyordu ve rastgele tahminlerde bulunmaya cesaret edemiyordu. Nefesi hızlandı, kalbi göğsünde gümbürdedi. Garip bir şekilde başını salladı. "E-evet, gerçekten saldırgan." O zamanlar zar zor nefes alabiliyordu. Şimdi ise yüzü kontrolsüz bir şekilde yanıyordu. Sebastian'ın boğuk sesi kulağının yakınında duyuldu. "Üzerine bir ilaç sürdün mü?"