Summer trok de deken strakker om zich heen en schoof achteruit. "Het is niet meer dan eerlijk. Ik heb met jou geslapen, jij met mij. Dus staan we quitte." Fraser kon haar hier niet meer op aankijken. Fraser trok zijn hand terug, zijn vingertoppen nog steeds vasthoudend aan de warmte van haar huid. Met één hand in zijn zak stond hij boven haar, haar stilzwijgend gadeslaand met zijn donkere, ondoorgrondelijke blik. "Ga douchen en kom dan eten." Met die woorden draaide hij zich om en liep weg. Pas nadat hij weg was, pakte Summer de jurk op. Eén blik en haar gezicht vertrok. Het was een dieppaarse, nauwsluitende jurk, geborduurd met uitgestrekte rozenpatronen. De stof was zijdezacht, van hoge kwaliteit en overduidelijk duur. Ze had nog nooit zoiets zwoels en gedurfds gedragen. Trevor had haar altijd liever gezien in eenvoudige, puur ogende outfits. Maar de waarheid was dat ze die stijl nooit leuk had gevonden. Ze haatte het om er onschuldig en teer uit te zien, omdat het Margaret Stewart alleen maar makkelijker maakte om haar te pesten. Toch had ze het voor Trevor verdragen. Destijds was hij het belangrijkste in haar leven. Achteraf gezien was ze een complete dwaas geweest. <i>Liefde was echt een ziekte.</i> Ze schudde haar gedachten van zich af en gooide de deken opzij, waardoor haar bleke huid zichtbaar werd - nu bedekt met donkere blauwe plekken en striemen. Een duidelijk bewijs van hoe weinig Fraser zich gisteravond had ingehouden. Nadat ze had gedoucht, kleedde ze zich aan. Verrassend genoeg paste de lingerie perfect. Summer was sprakeloos. Hoe had Fraser in één nacht haar maat kunnen raden? Ze kende nauwelijks *zijn* maat... alleen dat die groot was. Heel groot. ... Ze schudde de warmte van haar gezicht. <i>Het is normaal om erover na te denken. Elke vrouw zou nog steeds aan zo'n man denken na zo'n nacht. Volledig normaal.</i> Ze schudde haar gedachten van zich af, kleedde zich snel aan, frisde zich op en verliet de slaapkamer. De villa had een grandioze, Z-vormige trap. Omdat de jurk haar rondingen omarmde, liep Summer iets voorzichtiger dan normaal naar beneden. Toen hij voetstappen hoorde, keek Fraser op van zijn telefoon. Zodra hij haar zag, flitste er een spoor van verrassing door zijn ogen. Zijn smaak was uitstekend. Summer was lang en slank, haar lange, licht gekrulde haar omlijstte haar delicate gelaatstrekken. Haar heldere, heldere ogen waren opvallend en zelfs zonder make-up was haar teint glad en egaal. De jurk gaf haar een koninklijke, elegante uitstraling - zelfverzekerder, verfijnder dan ooit tevoren. Lui achteroverleunend in zijn stoel tikte Fraser ritmisch met zijn vingers op tafel, haar stilzwijgend gadeslaand terwijl ze naar beneden liep. Hij vroeg zich af wat haar reactie zou zijn als ze de exacte gedachte zou kennen die er op dit moment door zijn hoofd ging - hoeveel hij die jurk van haar af wilde scheuren. De hoek van zijn lippen krulde lichtjes. Omdat ze zijn diepe, vurige blik op haar gericht voelde, trok Summer aan de zoom van haar jurk. Hij was niet kort, maar de hoge split betekende dat elke stap die ze zette een vluchtige blik op haar lange, bleke benen onthulde. Ze fronste. "Is er iets op mijn gezicht?" Een spoor van warmte flakkerde in Frasers donkere ogen. "Je ziet er goed uit in die jurk." Summer was niet ongewend aan complimenten. Mannen hadden haar al talloze keren verteld dat ze mooi was. Maar Frasers simpele "niet slecht" deed haar oren lichtelijk rood kleuren. Even voelde de lucht tussen hen dik aan met iets onuitgesprokens. ... De zon stond hoog aan de hemel toen Frasers strakke, zwarte Ferrari over de weg scheurde. Het landschap vervaagde voorbij de ramen. Summer was van plan geweest om een taxi terug te nemen, maar zonder haar telefoon of portemonnee had ze geen andere keuze dan om met Fraser mee te rijden naar Havenbrook. Ze gaf hem een adres: Brookhaven Estates. Een middenklasse buurt. Niet goedkoop, maar ook niet bepaald high-end. Voor iemand met haar status als de oudste dochter van de familie Stewart, was het een beetje teleurstellend. Fraser wierp haar een blik toe. "Je woont niet in de residentie van Stewart?" "Mm." Ze keek terug naar hem. Zijn toon was nonchalant, gewoon een gesprek aanknopend, dus ze nam niet de moeite om het verder uit te leggen. Toen ze aankwamen, reikte Summer naar de deurklink. Voordat ze eruit kon stappen, greep Fraser haar lui vast bij haar pols. "Ga je zomaar weg?" Zijn toon was bijna plagerig - als een minnaar die niet graag afscheid neemt. Summer knipperde. <i>Werd er van haar verwacht dat ze hem mee naar boven zou vragen voor thee of zoiets?</i> Ze schraapte haar keel. "Bedankt dat je me hebt gered." Toen ze zag dat hij niet reageerde, voegde ze er snel aan toe: "Ik zal je een keer trakteren op een maaltijd." Toen ze zich realiseerde hoe belachelijk rijk hij was, corrigeerde ze zichzelf. "Natuurlijk, als je me wilt plezieren." Fraser tikte lichtjes met zijn vingers op het stuur, zijn blik scherp en ondoorgrondelijk. Hij reageerde helemaal niet op de uitnodiging voor het diner. "Normaal gesproken, als twee mensen met elkaar slapen, nemen ze afscheid met een kus, toch?" Summer verstijfde. "Fraser, doe je dit elke keer als je afscheid neemt van een vrouw?" Amusement flakkerde in zijn diepliggende ogen. Zijn stem daalde, langzaam en plagerig. "Ik heb geen 'vrouwen'. Maar Summer, als je van mij wilt zijn, zou ik het kunnen overwegen. We zijn tenslotte best compatibel." Summers lippen vertrokken. "Ik wil niet jouw vrouw zijn." Frasers definitie van "zijn vrouw" was waarschijnlijk lang niet wat zij een goede vriendin zou noemen. Ze was al jammerlijk gefaald in het zijn van Trevors vriendin. Ze stond niet op het punt om zich in een ander drama te storten. Van het ene vuur recht in het andere springen - als ze dat zou doen, zou ze niet alleen pech hebben. Ze zou ronduit dom zijn. Fraser grijnsde en verlaagde zijn stem opzettelijk. "Is dat zo? Dat is niet wat je gisteravond zei. Je smeekte me bijna..." Voordat hij kon uitspreken, legde Summer een hand over zijn mond. Fraser trok een wenkbrauw op, de amusementswaarde in zijn uitdrukking nam toe. Zijn stille gelach trilde tegen haar handpalm. Zijn scherpe gelaatstrekken waren half bedekt door haar hand, maar zijn donkere, glinsterende ogen brandden in de hare. Haar hart sloeg een slag over. Ze vermeed zijn blik en trok snel haar hand terug. "Nou... ik ga nu. Tot ziens." Zonder een ander woord af te wachten, rukte ze de deur open en sprintte weg. Met een zachte lach keek Fraser naar haar terugtrekkende figuur. Zijn blik werd iets donkerder, scherp en gefocust - als een roofdier dat zijn prooi observeert. <i>Summer, jij bent hiermee begonnen. Denk je dat je zomaar weg kunt lopen?</i> ... Summer keerde terug naar haar appartement - een eenvoudige ruimte met twee slaapkamers en één badkamer van ongeveer 100 vierkante meter. Eén slaapkamer, één studeerkamer. Gezellig, niet extravagant. Het was geen luxe penthouse, maar het kleine balkon dat baadt in zonlicht, gevuld met planten, gaf het een huiselijk gevoel. Trevor had er altijd over geklaagd dat haar plek te klein was. Hij had er nog nooit een voet binnengezet. In plaats daarvan had hij meerdere high-end appartementen voor haar gekocht en haar aangespoord om te verhuizen. Maar Summer vond dit leuk. Omdat ze het met haar eigen geld had gekocht. Ze haalde diep adem en pakte een lege doos uit de opslagruimte. Eén voor één pakte ze alles in wat Trevor haar ooit had gegeven. Tegen de tijd dat ze klaar was, was de doos helemaal vol. Geen verrassing. Het was het bewijs van vijf jaar liefde. En er waren nog zoveel dingen die ze in zijn villa had achtergelaten. Zittend op de vloer staarde ze leeg naar de doos met herinneringen. Een fotoalbum. Een paar eigendomsaktes. Verschillende dure sieraden. En een verlovingsring. De eigendommen alleen al waren tientallen miljoenen waard. Jarenlang had ze naïef geloofd dat Trevor uiteindelijk warmer voor haar zou worden. Toen was Peyton teruggekomen. En het einde was pijnlijk voorspelbaar geweest. <i>Eerste liefdes. Ze verliezen nooit.</i> Summer ademde langzaam uit. Ze zou de eigendommen verkopen. Beschouw het als een compensatie voor de jaren die ze aan die man had verspild.