Judy's perspectief: “Matthew! Wat heb je gedaan?!” Ik hoorde Irene gillen vanaf de trappen van de achterporch. Ik had niet eens doorgehad dat ze er was, en ik vroeg me af hoe lang ze al naar ons had staan kijken. Ik zag hoe Matts gezicht wit wegtrok en zijn ogen vochtig werden met onuitgehuild verdriet. “Het spijt me zo, Judy,” zei hij, zijn onderlip trillend. “Het was niet mijn bedoeling. Ik…” zi