Judy's perspectief "Meneer Landry," zei de receptioniste, en ze stond snel op. Ze leek plotseling in de war, en ik wilde grijnzen van voldoening, maar ik hield het binnen. "Ik stelde je een vraag, Laura," zei hij, terwijl hij zijn ogen tot spleetjes kneep. "Wat geeft jou het recht om gasten weg te sturen? Je kent het protocol. Je moet mijn kantoor bellen, en ik ben degene die beslist of ik ze wel of niet ontvang. Niet jij." Ze slikte en keek naar de grond, alsof het haar fysiek pijn deed om hem recht aan te kijken. "Kom met me mee." Het duurde even voordat ik me realiseerde dat hij het tegen mij had, maar toen ik de receptioniste naar me zag staren en Gavin zich zag terugtrekken, struikelde ik bijna over mijn voeten om hem in te halen. Hij liep door een luxueuze wachtkamer tot we een glazen lift bereikten. Het was een zeer hightech lift met een touchscreen. Hij bracht een toetsenbord tevoorschijn en typte een code in voordat hij op de verdieping drukte. Hij stond zo dicht bij me dat de lift bijna krap aanvoelde, ondanks dat het een brede ruimte was. Ik rook zijn ongelooflijke muntachtige geur, vermengd met zijn aftershave en mijn hart maakte een sprongetje. Hij nam niet de moeite om naar me te kijken en ik begon te twijfelen of dit plan zou werken. Misschien vond hij me niet zo leuk als ik dacht. Ik voelde me ongemakkelijk, wetende dat er onder deze jas niets anders zat dan lingerie. De lift kwam tot stilstand en de deuren gingen open. Het was een extreem grote ruimte met marmeren vloeren en granieten muren. "Waar is je kantoor eigenlijk?" vroeg ik, terwijl ik rondkeek in de prachtige ruimte. Hij keek me aan; zijn gezicht bleef onverschillig. "Dit is mijn kantoor." Mijn ogen werden groot van zijn woorden. Hij liep verder tot hij de hoek omsloeg en jawel, daar stond zijn bureau recht voor grote ramen met uitzicht op de mensenstad. Het was prachtig en mijn maag draaide zich om van de zenuwen. Hij nam niet de moeite om op zijn bureaustoel te gaan zitten. In plaats daarvan draaide hij zich om naar me toe, leunde tegen zijn bureau en sloeg zijn armen over zijn borst. Ik slikte de brok in mijn keel weg toen ik hem bekeek. Hij droeg een wit overhemd met de mouwen half opgerold, waardoor zijn ongelooflijke spieren te zien waren, en zijn donkere pantalon zat perfect om zijn middel en liet zijn ongelooflijke figuur zien. Mijn wolf spinde van voldoening, en ik betrapte mezelf erop dat ik hem veel langer aanstaarde dan de bedoeling was. Hij schraapte zijn keel, waardoor ik bijna uit mijn vel sprong toen mijn blik omhoog schoot en de zijne ontmoette. Hij grijnsde naar me, alsof hij wilde zeggen: "Betrapt." Mijn wangen brandden van de schaamte die ik voelde. "Dus, waarvoor kom je hier?" vroeg hij, en hij verbrak de spanning tussen ons. Oh. Inderdaad. De reden waarom ik hier ben. "Ik heb een probleem, en ik heb je hulp nodig," zei ik haastig. Hij trok zijn rechterwenkbrauw op. "Wat voor probleem?" Ik schraapte mijn keel voordat ik verder ging. "Mijn vader is de andere avond gearresteerd," flapte ik eruit. "Zijn bedrijf is failliet gegaan, en hij heeft veel schulden. Ongeveer 5 miljoen dollar." Hij zweeg toen hij me aankeek; ik besefte dat hij wachtte tot ik verder zou gaan. Waarschijnlijk wilde hij weten hoe ik zijn hulp nodig had. "Ik hoopte dat je hem zou kunnen helpen en misschien de schuld voor mijn vader zou kunnen betalen, zodat hij uit de gevangenis kan komen?" vroeg ik, en ik beet op mijn lip. Hij zweeg nog een moment, verwerkte mijn verzoek voordat hij zijn handen over zijn gezicht wreef. "En wat zou ik terugkrijgen voor het helpen van je familie?" vroeg hij. Ik slikte de brok in mijn keel weg. Zelfvertrouwen: ik had zelfvertrouwen nodig. Ik hield mijn hoofd omhoog en keek hem recht in de ogen. Het stond bekend als een uitdaging om een Alpha recht in de ogen te kijken, en nog erger om een Lycan recht in de ogen te kijken. Maar Gavin was niet zo boos als ik dacht dat hij zou zijn, in plaats daarvan keek hij geïntrigeerd. "Nou," begon ik, en ik liet mijn stem zakken toen ik dichter naar hem toe stapte. "Op het feest van de andere dag hadden we duidelijk een connectie..." Ik voelde mijn wangen warm worden toen ik die woorden uitsprak. "En ik dacht misschien..." Ik haalde diep adem en deed mijn jas open, waardoor een deel van mijn lingerie te zien was, maar niet alles. Nog niet in ieder geval. Zijn ogen werden donkerder toen hij mijn lichaam bekeek, en ik smolt bijna onder zijn blik. Ik kreeg plotseling een golf van zelfvertrouwen en ik stak mijn hand uit om zijn arm aan te raken. "Ik dacht dat ik misschien wat gunsten voor je zou kunnen terugdoen," zei ik met een zwoele stem. "Ik ben een student en erg schoon. Ik heb nog geen seks gehad, maar ik gebruik anticonceptie, dus je hoeft je nergens zorgen over te maken." Zijn ademhaling werd zwaar toen hij zijn houding rechttrok en de kleine afstand tussen ons verkleinde. Zijn nabijheid was bedwelmend, en mijn hart begon tegen mijn borst te bonzen. Zijn geur omhulde me, en ik kon me niet herinneren wanneer ik me voor het laatst zo duizelig had gevoeld. Hij stak zijn hand op en ik voelde zijn vingers langs mijn wang glijden, waardoor er een golf van warmte door mijn hele lichaam ging. We stonden zo dicht bij elkaar dat ik dacht dat ik flauw zou vallen van de hitte die me verteerde. Zijn ogen waren donker, net als in de VIP-suite. Hij slikte zwaar en ik zag zijn adamsappel licht bewegen. Ik sloot mijn ogen en bereidde me voor op zijn kus. Ik voelde zijn adem op mijn lippen en net toen ik dicht naar hem toe leunde, me klaarmaakte voor zijn omhelzing, kwam die nooit. In plaats daarvan voelde ik hem mijn jas aanpassen en mijn lichaam bedekken. Mijn ogen vlogen open en ik keek naar zijn strenge uitdrukking. "Denk je echt dat ik een vrouw moet betalen voor seks?" vroeg hij, en hij verbrak de stilte. "Je zei zelf al dat ik veel opties heb." Mijn wangen kleurden onmiddellijk. "Ik dacht gewoon—" "Je dacht dat je je lichaam kon gebruiken om mijn hulp te betalen," zei hij, en hij onderbrak me. "Je bent nog jong, juffrouw Montague. Je zult er spijt van krijgen dat je in de toekomst zulke korte bochten neemt." Hoe kende hij mijn naam? Ik had het hem niet verteld. Had hij me onderzocht? Mijn hart maakte een sprongetje bij de gedachte, maar zijn woorden verpletterden me langzaam. Hij wilde me niet. Ik liet mijn blik zakken, en ik haatte het dat mijn gezicht zo warm werd. Ik wist dat hij kon zien hoe beschaamd ik was. Toen hij vervolgens sprak, verzachtte hij zijn stem en sprak met mededogen. "Kijk, ik heb een dochter," vertelde hij me. "Ik zou haar nooit leren om haar lichaam als een transactie te gebruiken. Ik wil meer voor haar en haar toekomst, en ik verwacht beter van haar." Hij stak zijn hand uit en aaide met zijn vingertoppen in mijn nek; mijn adem stokte toen ik in zijn ogen keek. "Ik had beter van je verwacht," voegde hij eraan toe; mijn hart viel in mijn maag en teleurstelling verteerde me. Hij had gelijk. Ik was beter dan dit. Ik knikte met mijn hoofd en opende mijn mond om te spreken, maar ik hoorde voetstappen achter me. Ik draaide me om en zag een paar beveiligers in de buurt staan en ik draaide me snel om en keek Gavin met grote ogen aan. "Ik ben bang dat mijn tijd op is, en mijn geduld is op," zei Gavin, en hij keek me kort aan voordat hij naar de beveiligers keek. "Begeleid juffrouw Montague alstublieft uit het gebouw." "Ja meneer," zeiden ze allebei. Ze stonden aan weerszijden van me, en ik staarde Gavin geschokt aan. Ik vocht of ruziede niet met de beveiligers toen ze me vertelden om met ze mee te komen. "Bedankt voor uw tijd," wist ik nog te zeggen voordat ik me omdraaide en het kantoor verliet. Ik wilde huilen van schaamte, maar ik wist dat ik vooral een nieuwe baan nodig had. …. "Ik ben zo blij dat we mogen samenwerken," zei Nan met een brede glimlach. "En je ziet er geweldig uit in dat uniform." Ik keek naar mijn uniform. Ik voelde me belachelijk in dit ding; het was een korte rok en een crop top die veel te veel decolleté liet zien. Ik had het gevoel dat ik te kijk stond. Vooral 's nachts als deze plek zo ongeveer in een club veranderde. Deze mannen zijn rijk en zouden royaal fooi geven. Het was een kans die ik niet kon laten liggen toen ik om geld verlegen zat. "Daar zijn vrienden voor," zei ze, en ze gaf me een por in mijn arm. Ze keek achter me en zuchtte. "Het lijkt erop dat we een groep jongens krijgen. Succes," zei ze. Ik zuchtte en draaide me om om de klanten te begroeten, maar toen verstijfde ik toen ik zag wie er onder hen was. Ethan.