Mutfakta Raven'ı ağzına yemek tıkıştırırken buldum. Koyu gözleri yaşlıydı ve yüzü gözyaşlarını tutmaktan kızarmıştı. "Sen odanda olman gerekmiyor mu!" diye tersledi beni. "Oradaydım... Açım ve şey... Alfa Dane, eğer aç olursam... kendime yardım edebileceğimi söyledi." diye kekeledim. Raven bana karşı hiç bu kadar sabırsız olmamıştı. "İyi misin?" diye sordum sessizce. "Jenson sürgüne gönderildi.