Hazel, caddenin karşısında dururken aile evine baktı. Çocukluğuna ait zihninde canlanan anıları unutamıyordu. Ne kadar masumdu, hayata ve insanlara ne kadar saf bakıyordu. O küçük, masum aklında hayat, bulut karardığında yağan yağmur kadar basitti. On dört yaşındayken ilk kez tam da şu balkonda Myron'la tanışmıştı; yüzünde kocaman bir gülümseme vardı ve daha sonra caddenin karşısından topladığını