"Luca!" diye soluyorum, odaya girip kapıyı arkasından kilitlemesiyle hala şaşkınım. Ama bana dönüp hala öfkeli, çenesi sıkılı haldeyken tek kelime etmiyor. Gözlerim kocaman açılıyor çünkü - bana mı kızgın? Yoksa -
Ama tek adımla aramızdaki mesafeyi kapatıyor, eli havada uçarak şapkamı tek bir hamlede başımdan alıyor. Tekrar soluyorum, ellerim saçlarıma gidiyor -
"Biliyordum işte," diye homurdanıyo
















