"Luca!" diye soluyorum, odaya girip kapıyı arkasından kilitlemesiyle hala şaşkınım. Ama bana dönüp hala öfkeli, çenesi sıkılı haldeyken tek kelime etmiyor. Gözlerim kocaman açılıyor çünkü - bana mı kızgın? Yoksa - Ama tek adımla aramızdaki mesafeyi kapatıyor, eli havada uçarak şapkamı tek bir hamlede başımdan alıyor. Tekrar soluyorum, ellerim saçlarıma gidiyor - "Biliyordum işte," diye homurdanıyo