Het staren naar Rowans woedende gezicht doet me wensen dat ik mijn deur niet had geopend. Voordat ik kan reageren, duwt hij me naar binnen en sluit de deur. Hij blijft me duwen tot we op de plek staan tussen de foyer, de keuken en de woonkamer. "Wat is er in godsnaam mis met je?" brult Rowan, waardoor ik rillingen krijg van zijn woede. "Wat?" "Dacht je dat Emma het me niet zou vertellen? Of dacht