Nefesim kesiliyor, gözlerim faltaşı gibi açılıyor ve sonra - bir ışık düğmesini çevirir gibi anında - kendime geliyorum. "Aman Tanrım!" diye bağırıyorum, ellerimi göğsüne dayayıp onu itiyorum. "Aman Tanrım, çok iğrençsin!" Sonra gülüyor, gerçekten eğleniyor ama itmelerime karşı hiç hareket etmiyor. Ancak üç ya da dört itmeden sonra, Kent bir adım geri atıyor ve benim onu geçip odanın karşısına fır