Kent aynada bana biraz ters ters bakıyor ve tek kelime etmiyor, başını sallayarak - yine - bunun benim sorunum olmadığını belirtiyor. Bilmek isteğiyle hayal kırıklığı içinde biraz kamburlaşıyorum ama... Pekala, eğer bana söylemeyecekse. O zaman yapabileceğim bir şey yok. Ve yüzündeki bu ifadeyle, Kent'in zorlanmak istediğini sanmıyorum. "Peki," diye devam ediyorum, "Bütün gün ne yapmam gerekiyor?