Ivan beni neredeyse tam gece yarısı bırakıyor. Arabada, son bir iyi geceler öpücüğü vermek için eğiliyor, ama onu durdurmak için bir elimi uzatıyorum. "Lütfen," diyorum, gözlerim hüzünlü. Şaşkınlıkla geri çekiliyor, ama sonra gözleri eve doğru kayıyor, belki de içeride bekleyen Daniel'ı -sözde nişanlımı- düşünüyor. "Pekala," diye fısıldıyor, sıcak bir gülümseme vererek. Sonra elimi avucunun içine