Bir ay sonra Isobel'i arabasına doğru yalnız yürürken buldum. Bagajın yanında bekledim, başına bir çuval geçirdim, tribünlerin arkasına sürükledim ve o kendini beğenmişliği yüzünden sildim attım. Beni hiç görmedi. Kimse görmedi. Sonra tekrar yaptım. Ve tekrar. Her hafta, saat gibi. Okula her geldiğinde morluk veya aksaklıkla, sağlam bir mazeretim olduğundan emin oldum. Isobel çabuk çöktü. Etrafınd