Titreyen bir eli dudaklarına götürüyor ve kendime engel olamıyorum; tekrar sandalyemden kalkıp ona doğru yürüyorum, onu göğsüme yaslayabileyim diye. Bana yaslanıyor ve yumuşaklığı içime erirken kalbim havalanıyor. "Aman Allah'ım. Bilmiyordum. Çok üzgünüm." Göğsümde sızlanıyor, beline doladığım elim sıklaşıyor. Acınmasına ihtiyacım yok. Kathryn'i çoktan aştım. "Özür dileyecek bir şeyin yok, Amelia,