Sabrina's perspectief: Het nieuws over Iris' zwangerschap sloeg in als een baksteen tegen een muur. Het voelde als het grootste verraad ter wereld, alsof het universum aan haar kant stond, terwijl ik het slachtoffer was in deze hele situatie. "Oh," fluisterde ik nadat het nieuws aan me was onthuld, mijn stem onherkenbaar voor mijn eigen oren. Zayn straalde van opwinding toen hij Iris oppakte en haar ronddraaide voordat hij stopte om haar een vurige kus te geven, zonder zich te bekommeren om mijn aanwezigheid. Hen bijna elke dag zien de afgelopen week bracht telkens een nieuwe golf van pijn en verdriet met zich mee. Het herinnerde me er steeds aan wat ik was kwijtgeraakt en wat ik nu gedwongen ben te delen met mijn zusje. Omdat mijn zus de goedkeuring van mijn ouders had, hield ze zich niet in en zorgde ze er altijd voor om dat in mijn gezicht te wrijven wanneer ik aanwezig was en ze tegen mijn partner aan gekropen zat. Ze haalde er altijd plezier uit om me eraan te herinneren dat ze alles van me had afgepakt. Telkens wanneer ze me daaraan herinnerde, vermenigvuldigde de pijn in mijn borst zich. Ik wil graag geloven dat ze gewoon blufte, maar met elke dag die voorbijgaat, vraag ik me steeds af of ik niet echt alles aan haar heb verloren. Zayn brengt nog steeds elke nacht zijn nachten in de slaapkamer met me door en Iris keert nog steeds elke dag terug naar het huis van mijn ouders, waar ze altijd met open armen wordt ontvangen, maar wat maakt dat uit als mijn partner en echtgenoot weigert me aan te raken. "Hoe zit het met mij?" vroeg ik aarzelend, mijn stem trilde een beetje en mijn handen beefden van de schok. Ik haalde diep adem en stopte mijn handen in mijn zakken om mijn trillende handen te verbergen. Mijn partner trok zich langzaam terug van een grijnzende Iris en bekeek me vervolgens even van top tot teen voordat hij zijn schouders ophaalde. "Je bent onvruchtbaar, Rina," sprak hij eindelijk, zijn stem vlak en onvergevingsgezind en mijn mond viel direct open toen een stekende pijn door mijn borst ging. Zayn had me nog nooit eerder onvruchtbaar genoemd. Hij troostte me meestal wanneer ik verdrietig was omdat de roedelleden roddelden over mijn onvruchtbaarheid en berispte me zelfs meestal als ik mezelf met dat woord aanduidde. "W- wat?" fluisterde ik, mijn geest duizelde van ongeloof en hij haalde zijn schouders op voordat hij Iris naar zijn zijde trok. Ik kon bijna niet geloven dat hij dat woord ooit tegen me zou kunnen zeggen. Ooit geloofde ik dat hij net zoveel van me hield als ik van hem, maar nu leek het alsof ik jarenlang in een leugen had geleefd en Zayns recente acties en gebrek aan spijt waren het bewijs. "Het is de waarheid. Natuurlijk, ik oordeel niet... maar het is wat het is," vervolgde hij, waarbij hij het mes van verraad nog dieper in mijn hart stak met zijn emotieloze woorden. Ik stortte van binnen in, maar ik wilde hen niet de luxe geven om me weer in hun aanwezigheid te zien huilen. "D- dus... deze baby wordt je erfgenaam?" informeerde ik na diep adem te hebben gehaald. Mijn stem klinkt misschien kalm, maar ik was van binnen volledig terneergeslagen. Niet omdat mijn zus zwanger was terwijl ik dat niet kon, maar alleen omdat het voor mijn man was, van alle mensen. "Yup. Over de dam, vind je ook niet?" zei hij langzaam, een reactie die aanvoelde als een koude klap in het gezicht. Ik voelde me een paar momenten extreem zwak terwijl ik me stilletjes afvroeg hoe het mogelijk was dat mijn partner en zus zich op dit moment niet een beetje schuldig voelden. Ze hadden een stralende glimlach, alsof dit een heel normale gebeurtenis was. Voordat ik iets anders kon zeggen, stuiterde Iris op haar voeten en trok aan Zayns arm tot hij naar haar staarde. Terwijl ik haar nu bekeek, vulden woede en pijn elke centimeter van mijn aderen. Het was alsof ik constant in een afgrond van pijn zonk sinds de dag dat ik ze samen betrapte, en met elk voorbijgaand moment duwden hun acties me dieper. "Laten we een feest geven om deze zwangerschap te vieren waarmee de maangodin eindelijk heeft besloten de troon mee te zegenen," stelde ze voor en een kleine grijns verspreidde zich over Zayns gezicht voordat hij zich voorover boog om haar voorhoofd te kussen. Er verzamelde zich gal in mijn keel. Als iemand me had verteld dat mijn zus en partner zich ooit zo in mijn aanwezigheid zouden gedragen, zou ik het direct hebben weggelachen. Mijn zus en partner konden het redelijk goed met elkaar vinden, maar ze waren nooit overdreven close om mijn vermoedens een beetje te wekken, maar dat was omdat ik mijn zus en partner ook zo erg vertrouwde. Of ben ik niet in staat geweest om te zien wat er al die tijd recht voor mijn neus is gebeurd? "Een feest klinkt niet slecht," antwoordde Zayn na een paar momenten op Iris' suggestie en ik vond direct mijn stem, mijn kaak gespannen. "Absoluut niet!" Mijn uitbarsting zorgde ervoor dat ze me het volgende moment aankeken, met een verraste blik op hun gezichten. Hun geschokte uitdrukkingen waren heel begrijpelijk omdat ik bijna nooit mijn stem verhef. "Je kunt geen feest geven, dat maakt deze zaak tussen jullie openbaar en we waren het erover eens dat het een geheim zou blijven, toch?" vroeg ik, mijn hart bonkte tegen mijn ribben. Als het nieuws over het feit dat ze met elkaar neuken en ook een kind verwachten uitlekt, zal ik nooit meer iemand onder ogen kunnen komen van schaamte. Zayn grinnikte een beetje en rolde met zijn ogen. "Nou, dat was voordat ze zwanger werd. Maar nu is ze dat wel. Je kunt toch niet van me verwachten dat ik dat geheim houd, zo wreed ben je nooit." Ik liet een smalende lach van ongeloof horen toen meer pijn mijn hart overspoelde door zijn gebrek aan spijt of medeleven. Ik verdronk momenteel in de pijn en hij kon zich niet eens de moeite getroosten om me te vragen hoe ik me momenteel voelde. "Wreed? Als iemand wreed is, ben jij het die ervoor heeft gekozen me op deze manier pijn te doen," wees ik met een vinger naar hem terwijl ik sprak, terwijl mijn hand naar mijn keel reikte om er een beetje druk op uit te oefenen omdat het plotseling moeilijker werd om te ademen door de vloed van pijn die daar aanwezig was. "We geven een feest, Rina. Je kunt dat niet tegenhouden," antwoordde Zayn, die een geërgerde uitdrukking had, uiteindelijk en ik voelde mijn hart in één keer in mijn maag zakken, een gedoemd gevoel overspoelde me. "We hadden een afspraak, Zayn," herinnerde ik hem eraan terwijl ik probeerde kalm te blijven. Ik voelde me als een klein bootje midden in een grote storm. Hoe kan iemand kalm blijven in een situatie als deze? Zayns blik versmalde en hij schudde direct zijn hoofd. "Dat hadden we nooit," schoot hij naar me toe en ik voelde mezelf een beetje struikelen. Zijn koude woorden raakten me in de borst samen met een nieuwe golf van pijn en mijn longen stopten een paar seconden met werken. Ik voelde tranen mijn ogen prikken, maar ik was nog steeds vastbesloten om het tegen te houden, omdat ik ben gaan begrijpen dat huilen in de meeste gevallen niet echt iets verandert. Ooit gaf Zayn direct toe aan alles wat ik nodig had zodra ik begon te huilen. Hij haatte het zo erg om me te zien huilen, maar nu leek het hem helemaal niet meer te schelen. Dus, wat heeft het voor zin? "Als je dit doet, weet je dat ik door iedereen beschaamd zal worden. Ik zal een object van spot worden in de hele roedel. Alsjeblieft, Zayn. Als je beweert nog van me te houden, doe dit dan niet," riep ik uit, wanhoop duidelijk in mijn stem terwijl ik naar zijn been reikte, maar hij bewoog zich weg. Het geluid van Iris die smalend lachte, zorgde ervoor dat ik haar kant op keek, maar ze rolde met haar ogen en wendde direct haar blik af. "Stop met zo egoïstisch te zijn! Je zou blij voor me moeten zijn dat ik eindelijk een erfgenaam heb gekregen. Als je echt van me houdt, zou je dit boven je kleine ongemakken plaatsen," beet hij boos toe, zijn stem koud en vastberaden en ik deinsde achteruit, mijn hart brak weer volledig. "Ik hou van je, Zayn. Je weet dat ik dat doe, en daarom smeek ik je om–" Ik was nog aan het praten toen Iris sprak. "Laten we het feest gaan plannen, Zayn. Laat mijn zus met rust, ze heeft duidelijk wat tijd alleen nodig," stelde ze doelbewust voor, met een sluwe uitdrukking op haar gezicht en ik voelde direct mijn langzaam kloppende hart vol woede raken. Ik heb onnodige uitwisselingen met haar vermeden omdat ik geloofde dat het zinloos zou zijn omdat mijn ouders en Zayn aan haar kant stonden. "Jij monster, jij verraad, jij slang! Schaam je je niet na dit me aan te doen? Ik heb je praktisch opgevoed en je hebt ervoor gekozen me op deze manier terug te betalen?" Mijn stem vulde de hele kamer en de pijn die ik onder controle probeerde te houden, kwam in één keer terug. Ik ademde langzaam uit en probeerde mezelf van binnenuit te kalmeren. Hen me weer zien huilen zoals ik deed nadat ik ze samen betrapte, was het laatste wat ik wilde, vooral wetende dat het Iris zou aanwakkeren. "Stop met zo'n hater te zijn, Rina. Misschien zal de maangodin eindelijk medelijden met je hebben en je zegenen met een kind!" schreeuwde mijn zus naar me terwijl ze met haar ogen rolde en me smalend aankeek, en toen lachte ze maniakal voor ze Zayn praktisch wegsleepte, waardoor ik volledig in de afgrond van pijn zonk tot ik er volledig in verdronk. ~~~ Ik was niet aanwezig op het feest, maar ik wist precies het moment waarop het zwangerschapsnieuws werd aangekondigd, omdat er een luide vreugdevolle kreet de lucht in ging, en na die nacht was alles waar iedereen het hier in het paleis over had dat mijn zus mijn plek had gestolen en dat ik inderdaad vervloekt was omdat ik nog steeds niet zwanger was. Ik heb geprobeerd iets te bedenken wat ik in een situatie als deze zou kunnen doen, maar ik bleef op niets uitkomen. Toen Zayn die avond de slaapkamer binnenstapte, kwam hij aan met Iris aan zijn arm. Ik lag snikkend in bed, maar ik veegde direct mijn wangen af. De pijn in mijn borst veranderde direct in woede bij het zien van hen die eruitzagen als het gelukkigste stel ter wereld, terwijl ik hier verdronk in de pijn die ze me toebrachten. Ik knielde op het bed en wees direct met een vinger naar hem. "Ik ga naar buiten en zoek iemand om me te neuken! Dit is een open huwelijk, toch? Dat ga ik doen!" waarschuwde ik, mijn stem vast en stevig, en daarvoor applaudisseerde ik mezelf omdat ik van binnen een complete puinhoop was. Zayn lachte een paar momenten voordat hij antwoordde. "Denk je dat het me iets kan schelen als je dat doet?" Zijn vraag schokte me tot in de kern. Alpha's haatten het zo erg om hun vrouwen te delen, omdat ze van nature bezitterig waren. Ik dacht dat die dreiging hem een beetje op het rechte pad zou brengen of hem op zijn minst een beetje beter zou laten behandelen. Hij lachte echter om mijn geschokte uitdrukking. "Wat? Zeg me niet dat je dacht dat ik jaloers zou zijn of zo. Het kan me niet schelen als je dat doet. Ten eerste, ik weet zeker dat alleen tuig ermee akkoord zou gaan om met je te neuken als je daar naar buiten gaat, omdat je niet langer aantrekkelijk bent. Je bent afzichtelijk geworden." Mijn mond viel open, mijn kaak viel op de grond bij zijn gemene en wrede woorden. Het beetje zelfvertrouwen dat ik voelde toen ik dreigde naar buiten te gaan en terug te bedriegen, brokkelde aan mijn voeten af. "Zayn!" riep ik uit in puur ongeloof, mijn geest duizelde van zijn onthulling. Betekent dit dat hij me altijd al onaantrekkelijk heeft gevonden? Als dat zo was, waarom heeft hij mij dan gekozen uit alle anderen op de avond dat hij de troon erfde? Waarom heeft hij me laten geloven dat hij van me hield en me begeerde? "Terwijl je toch bezig bent, stel ik voor dat je geen voorbehoedsmiddelen gebruikt. Laat je rauw neuken, je zult toch niet zwanger worden," vervolgde hij smalend, wreed me uit mijn gedachten trekkend en ik kon niet geloven dat ik deze gemene woorden van hem hoorde. "Jij monster!" fluisterde ik, mijn lippen trilden, maar hij grijnsde alleen maar. "Nu we dit gesprek voeren, heb ik je al een tijdje willen vragen om uit deze slaapkamer te verhuizen," kondigde hij aan en mijn ogen werden groter van verwarring, mijn hartslag versnelde. "Wat? Waarom?" "Voor Iris. Ze trekt vanavond volledig bij me in. Ook ga je uiteindelijk de troon voor haar verlaten. Het is alleen maar eerlijk dat zij mijn Luna wordt nu ze mijn erfgenaam gaat baren, vind je ook niet?" "W- wat?" fluisterde ik, niet in staat mijn oren te geloven. Ik voelde me plotseling duizelig van de schok. Zayn weigerde zichzelf echter twee keer te herhalen. "Je hebt me gehoord," beet hij toe en ik deinsde achteruit. "Je kunt dit niet doen, Zayn. Je kunt mijn troon niet van me afpakken. Ik weiger dit ene ding op te geven dat ik nog heb en ik weiger Iris alles te laten krijgen waar ik jarenlang aan heb gebouwd. Ik ga vechten voor wat van mij is, wat er ook gebeurt," zwoer ik luid, me er niet om bekommerend dat de dienstmeisjes die momenteel meeluisterden ongetwijfeld een topavond zouden hebben. Zayn had een boze uitdrukking op zijn gezicht en hij stak de kamer over en sloeg me zo hard over mijn wang dat ik tegen de muur viel. De klap verdoofde me zo erg dat ik een paar seconden flauwviel. Toen ik weer bij zinnen kwam, waarschuwde Zayn me om hem nooit meer zo te beledigen voordat hij wegliep met een grijnzende Iris die me koket zwaaide en me een kus gaf terwijl ze achter hem aan liep. Ik bleef daarna op dezelfde plek staan, me overal verdoofd voelend. Mijn geest duizelde constant van ongeloof. Dit was niet langer de liefdevolle alfa met wie ik getrouwd was. Mijn Zayn heeft me nog nooit eerder geslagen. Mijn partner is van de ene op de andere dag in een monster veranderd. Wat ik niet besefte, was dat de klap nog maar het begin was. De volgende dag werd ik wakker door koud water. Toen ik mijn ogen opende, werd ik begroet door Zayns koude ogen. Ik keek om me heen en vond een paar dienstmeisjes op hun knieën. Het waren dezelfde die me gisteravond hielpen verhuizen naar deze nieuwe kamer. Ze wezen direct met hun handen naar me zodra ze merkten dat ik wakker was. "Zij is degene die ons de opdracht gaf om Lady Iris te vergiftigen, Uwe Majesteit." "Wat the fuck?"