Sabrina's POV: Mijn schreeuw echode door de lege kerkers. De stilte die volgde, vertelde me dat ik de enige hier was, er waren geen andere gevangenen. De cellen waren donker en er hing een vreselijke geur in de lucht. Er waren misschien een paar kaarsen in de verte, maar niet genoeg om tastbaar licht te produceren. De cel waarin ik was gegooid, werd verzwolgen door een angstaanjagende duisternis d