Dane
Neah was al in slaap gevallen toen we terugkwamen. Ik had haar schouders zien schokken terwijl ze stilletjes huilde, met haar rug naar me toegekeerd. Ik had ervoor gekozen om te zwijgen, niet wetend wat ik moest zeggen of doen om haar beter te laten voelen. Zelfs Aero wist het niet.
Ik pak haar op en draag haar naar binnen. Ze roert zich niet, ze maakt geen geluid terwijl ik haar vlekkerige,
















